PEJZAŻ ZIMOWY Z ZAKOLEM RZEKI, 1922

MAJEWSKI Władysław
Po ukończeniu gimnazjum św. Anny w Krakowie studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (choć w Materiałach ASP Kraków nie odnotowany), następnie wyjechał do Monachium, gdzie zapisał się do akademii. Uczęszczał do klasy rysunkowej Johanna Caspara Hertericha. Po ukończeniu studiów został członkiem monachijskiego Kunstvereinu. Z Monachium wyjeżdżał kilkakrotnie do Włoch i Paryża. Lata I wojny światowej spędził w Rosji. Po powrocie zamieszkał na stałe w Sosnówce pod Wołominem, skąd dojeżdżał do swojej pracowni w Warszawie. Od 1921 był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego i uczył malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona. Od 1923 należał do Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Był jednym z założycieli grupy "12", z którą wystawiał w latach 1923-25. Debiutował w 1904 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, wystawiając dwa studia portretowe. Kolekcję swoich prac pokazał w 1907 i 1920, 1925 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, w 1907 i w 1910 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Brał udział także w wystawach w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie w 1905, 1910 i 1916 oraz Mińsku. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety, martwe natury i kwiaty. Oprócz licznych, konwencjonalnie malowanych portretów kobiecych, malował także portrety męskie, odznaczające się realizmem i wydobyciem cech indywidualnych modela. W okresie monachijskim (1901-1914) motywów do swoich prac szukał w bawarskiej wsi, malował pejzaże z doliny Izary i okolic Tyrolu. W latach 20-tych malował krajobrazy znad Niemna. Utrzymane w jasnej gamie kolorystycznej, delikatnych zieleniach, lekko zaróżowionych odblaskami słońca, posiadających za sprawą swej gamy barwnej cechy dyskretnej dekoracyjności.