BUKIET TULIPANÓW I BZÓW

Na odwrocie na plecach: pieczątka wydawnictwa Alberta Horna z Gothy oraz naklejona kartka z maszynopisem w języku niemieckim: Kunstmaler Ladislaus Marcinkowski | Holzhausen/Sa Bez. Leipzig | Richard-Springer-Weg 10
Rzeźbiarz polski. Edukację artystyczną rozpoczął w Wieczorowej Szkole Rysunków i Modelowania u Mariana Jaroczyńskiego w Poznaniu. W 1878 wyjechał na studia do Berlina, gdzie w latach 1879-82 studiował w tamtejszej akademii u Alberta Wolfa i Fritza Schapera. Następnie od 1883 studiował w Akademie Julian w Paryżu u H. Chapu i C. Godebskiego. Przebywał także we Włoszech. Do roku 1887 przebywał głównie w Paryżu. W latach 1887-91 przebywał w Wielkopolsce (wyjeżdżając kilkakrot-nie do Paryża), a następnie w Berlinie (1892-1907), gdzie miał własną pracownię. Lata 1905-07 spędził w majątku Sowiniec, a następnie zamieszkał w Poznaniu. Współzałożyciel i prezes poznańskiego TPSP, członek koła Artystów Wielkopolskich, współzałożyciel grupy artystów wielkopolskich Plastyka. Brał udział w organizacji wystaw sztuki Powszechnej Wystawy Krajowej w 1929. Współpracował z fabryką fajansu w Chodzieży. W l. 1926-39 dyrektor Wielkopolskiego Muzeum Wojskowego w Poznaniu. Uprawiał przede wszystkim rzeźbę portretową, także nagrobkową i religijną, rzadziej rodzajową czy dekoracyjną. Brał udział w wystawach w Paryżu (w tym Salony w latach 1885-90), Berlinie (m.in. Wielka Berlińska Wystawa Sztuk 1894, 1895, 1896), Brukseli, Antwerpii i Pradze. W Polsce prezentował swoje prace w Warszawie w Salonie Krywulta i Zachęcie (w 1893 otrzymał II nagrodę), w Poznaniu, Krakowie i Lwowie, a od 1935 w wystawach IPS-u.