Widok Zgierza

Jeden z wybitniejszych przedstawicieli "sztuki, zwanej naiwną?. Nie posiadał akademickiego, artystycznego wykształcenia. Był dzieckiem biednej, wielodzietnej, robotniczej rodziny. Na jego życiu zaciążyło dramatyczne, ciężkie dzieciństwo i sieroctwo. Zainteresowania artystyczne: plastyczne i muzyczne nie znajdowały zrozumienia w jego otoczeniu. W życiu imał się różnych zawodów: był robotnikiem w tkalni drutu, listonoszem, kierownikiem świetlicy, malarzem ściennym, dekoratorem witryn sklepowych, malarzem szyldów, lakiernikiem, pracował w dekoratorni teatralnej. Aby utrzymać żonę i troje dzieci nocami grał w zespole na skrzypcach podczas zabaw i wesel. Początkowo naiwnie, choć z dużą sprawnością starał się kopiować kompozycje historyczne i batalistyczne. Podczas okupacji, jako jeniec i na robotach w Niemczech malował Niemcom portrety. Po wyzwoleniu pracował jako lakiernik. Otrzymał stypendium i uczęszczał przez trzy lata do pracowni malarskiej prof. Adama Rychtarskiego w Łodzi. Wtedy odnalazł swoją drogę. Poszedł w kierunku deformacji i ekspresji. Jego obrazy i grafiki posiadają wyraz zbliżony do klasyków niemieckiego ekspresjonizmu. W latach 1961-1982 udział w wystawach w kraju i zagranicą (Stuttgart, Norymberga, Rzym). W ostatnim zdaniu swego życiorysu pisał "Najszczęśliwsze chwile życia spędziłem malując, rzeźbiąc i wykonując grafiki. Bez sztuki nie potrafiłbym żyć, odnalazłem w niej sens swego istnienia i bardzo wierzę, że ona mnie przeżyje". Obrazy Rząba znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie i Radomiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowego w Poznaniu oraz w kolekcjach prywatnych.