Autoportret I (Portret alegoryczny), 1910 r.

Nauczycielem i mistrzem akademickim Władysława Skoczylasa był Leon Wyczółkowski, ale w dziedzinie grafiki Skoczylasowi zdecydowanie bliżej było do Józefa Pankiewicza i Jana Rubczaka. Omawiany "Portret alegoryczny" należy do młodzieńczych wizerunków artysty. W tle portretu skłębione, burzowe chmury, pochylone drzewa i wizyjna postać anioła, nadają grafice aurę tajemniczości. Iluzja perspektywiczna i ekspresja zostały uzyskane przez ostre linie i gęste zakreskowanie płaszczyzn. Akwaforta wpisuje się w nurt sztuki symbolicznej, ikonograficznie i stylistycznie zbliżona jest do obrazów Jacka Malczewskiego. W pierwszej fazie swojej twórczości Skoczylas prowadził poszukiwania artystyczne w zakresie kilku technik graficznych. O ile w jego litografiach dominowała dekoracyjnie traktowana plama barwna, obwiedziona giętkim konturem; to w akwafortach przewagę zyskała dramatyczna nastrojowość o modernistycznej proweniencji. Delikatne sfumato roztapiało szczegóły kompozycji. Z estetyki japońskiego drzeworytu artysta przejął ideę eksponowania niezarysowanej, białej partii ryciny i umiejętność równoważenia asymetrycznej kompozycji.

Studiował w Wiedniu, na krakowskiej ASP u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego. W Paryżu studiował rzeźbę u Antoine Bourdelle'a oraz w Lipsku, w akademii Sztuk Graficznych (1912-13). Uznany za twórcę nowoczesnego drzeworytu polskiego; po mistrzowsku posługiwał się też akwarelą. Wystawiał razem z formistami. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm". W latach 1922-34 prowadził katedrę grafiki artystycznej w warszawskiej ASP, a od 1932 był profesorem tej uczelni. W twórczości swej chętnie sięgał do folkloru ludowego, szczególnie często do podhalańskiego. Obrazy olejne w dorobku tego artysty to ogromna rzadkość.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%