PEJZAŻ Z ZABUDOWANIAMI, 1929

Władysław Skoczylas studiował od 1901 rzeźbę w Kunstgewerbeschule w Wiedniu, malarstwo i rzeźbę w ASP w Krakowie (1904-1906) i w Paryżu (1910) oraz grafikę w Lipsku (1913). Od 1913 r zajmował się głównie drzeworytem i sporadycznie suchorytem, uprawiał też malarstwo akwarelowe. Jego działalność na rzecz rozwoju grafiki zaskarbiła mu miano "twórcy nowoczesnego drzeworytu polskiego". Zasługą Skoczylasa było przede wszystkim uniezależnienie drzeworytu od funkcji czysto użytkowych i postawienie go w rzędzie autonomicznych technik artystycznych. Malował nastrojowe, nasączone światłem obrazy, często wprowadzając niezwykłe ujęcia perspektywiczne. Podejmował w akwarelach także motywy góralskie. Do 1918 roku mieszkał w Zakopanem, gdzie uczył rysunku w Szkole Przemysłu Drzewnego. Od 1918 roku przebywał w Warszawie, był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych (od 1932 ASP), gdzie w latach 1922-34 prowadził Katedrę Grafiki Artystycznej. Z grona jego wychowanków powstało Stowarzyszenie Artystów Grafików Ryt (1925-39). Skoczylas pełnił liczne funkcje publiczne, m.in. był dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (1930-31). Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków Rytm (1922-32).