ZALOTY PRZY STUDNI, 1876

Obraz reprodukowany i wzmiankowany:
-"Tygodnik Ilustrowany" 1876, II półrocze, reprodukcja drzeworytnika rytowana wg rys. W. Szernera przez P. Przykorskiego, s. 209.
-J. Wiercińska, Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 363.

Władysław Szerner naukę malarstwa rozpoczął w roku 1862 w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a po trzech latach kontynuował studia w Akademii monachijskiej u A. Wagnera, M. Anschütza i A. Strähubera. Tam też poznał i zaprzyjaźnił się z Józefem Brandtem. Wspólnie z nim odbywał podróże artystyczne na Ukrainę i Wołyń. Wyjeżdżał również na Huculszczyznę, a po roku 1875 do majątku Brandta w Orońsku. Plonem tych podróży, a także inspirującej artystycznie przyjaźni z Brandtem, były liczne obrazy o tematyce batalistyczno-rodzajowej. Malował lisowczyków, zwiady i patrole żołnierskie, potyczki, a także sceny rodzajowe z małych miasteczkach wschodniej Polski. Swoje prace wysyłał na wystawy w kraju - w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Stale współpracował jako ilustrator z warszawskimi czasopismami "Tygodnikiem Ilustrowanym" i "Kłosami".

Pogodną scenę umizgów młodzieńca do dziewczyny przy wiejskiej studni, zarówno w strojach krakowskich, jak i ruskich, malował Szerner niejednokrotnie, por. np. U studni ("Kłosy" II półrocze, s. 88, Muzeum Narodowe w Warszawie, Zbiory Ikonograficzne i Fotograficzne nr inw. DI 87926) czy Kozak i dziewczyna (Zbiory Ikonograficzne i Fotograficzne nr inw. DI 87338).