Akt na drabinie - Rabuś i Maciuś, 1925 r.

Lata dwudzieste były w twórczości artysty jednym z najszczęśliwszych okresów. W 1919 roku ukochana Hofmana, Ada Hammerowa uzyskała rozwód i mogła ponownie wyjść za mąż. Po powrocie z Paryża małżonkowie na stałe zamieszkali w Krakowie. W 1921 roku Hofman rozpoczął budowę domu przy ulicy Spadzistej. Pod wpływem przyjaciół, uważających go już wtedy za Polaka, spolszczył imię. Dwa lata później wstąpił do ugrupowania "Sztuka Rodzina". Wystawiał dużo i z sukcesami. Utrzymywał przyjacielskie relacje z Jackiem Malczewskim.
W połowie lat dwudziestych w sztuce artysty coraz wyraźniejsze staje się zainteresowanie ludzkim ciałem. Kontekst w jakim należy rozpatrywać ten zwrot jest nieco zaskakujący. Hofman od około 1921 roku bardzo żywo interesował się sportem. Regularnie chodził na mecze "Wisły", na które przynosił własne składane krzesełko. Dwa razy w tygodniu przychodził też na treningi. Jeden z piłkarzy klubu, Mieczysław Strychalski zapamiętał rysująca się przy boisku "charakterystyczną sylwetkę malarza Młodej Polski… Duży czarny kapelusz, długi do kolan surdut, zapinany na guziki, spięty pod szyją piękną kolorową spinką". Sportowa pasja Hofmana przyniosła plon w postaci licznych studiów anatomicznych i aktów. Po zwycięstwie "Wisły" w zmaganiach o Puchar Polski w 1926 Hofman stworzył monumentalny obraz przedstawiający całą drużynę w naturalnej wielkości.
"Akt przy drabinie" jest jednym z nielicznych przykładów prac z tego okresu przedstawiających akt kobiecy. Skala przedstawienia i jego radosny, świetlisty charakter wskazują jednak na genetyczną łączność z seriami obrazów przedstawiających atletyczne męskie ciała. "Akt na drabinie" do którego pozowała Hela Folszewska ma jednak w sobie pewną czułość i łagodność, której brak oficjalnym, stricte sportowym kompozycjom.