Autoportret na tle Wawelu (Autoportret), 1921 r.

Autoportrety Hofmana stanowią osobną część jego dorobku. Artysta tworzył swoje podobizny w różnych okresach życia. Początkowo - pozostając w nurcie symbolizmu - wykorzystywał je do tworzenia kompozycji alegorycznych. Portretował się z rekwizytami i w wyszukanych kostiumach. Na jednym z płócien przedstawił się, na wzór Arnolda Böcklina, w towarzystwie muzykującego kościotrupa (obraz przechowywany w Muzeum w Jeleniej Górze). Na innym, wzorem płócien mistrzów siedemnastowiecznych, z dłoni artysty wróży mu staruszka (Muzeum Narodowe w Krakowie). Prezentowany "Autoportret na tle Wawelu" powstał w 1921 roku. Czterdziestoletni wówczas artysta był wtedy u szczytu twórczych możliwości i popularności. Był doceniany i wystawiany nie tylko w Polsce. W 1921 roku francuskie Societe Nationale de Beaux Arts zaproponowało artyście tytuł członkowski (Hofman był w stowarzyszeniu drugim w historii Polakiem - wyprzedziła go tylko mieszkająca na stałe w Paryżu Olga Boznańska). "Autoportret..." wydaje się być interesujący nie tylko przez swoje niewątpliwe walory artystyczne, ale również przez swój programowy charakter. Prezentowany obraz Hofmana można bowiem interpretować jako rodzaj manifestu. Artysta pracował nad dziełem niedługo po przyjeździe z Paryża, w którym spędził okres 1919-20. Po powrocie osiedlił się wraz z żoną w Krakowie przy ulicy Spadzistej (dzisiaj przemianowanej na ulicę Wlastimila Hofmana). Pod koniec 1921 roku zdecydował się na oficjalne spolszczenie pisowni swojego imienia. Niewątpliwym patronem tej "polonizacji" był bliski przyjaciel artysty, Jacek Malczewski. Lata 20., okres euforii po odzyskaniu przez Polskę niepodległości był dla Hofmana czasem, w którym jego sztuka zaczyna oscylować wokół tematyki patriotycznej, ujmowanej w specyficzny, w dużym stopniu młodopolski sposób. Przykładem tej młodopolskiej poetyki jest prezentowany "Autoportret na tle Wawelu". Artysta zastosował na obrazie pokrewny sztuce Malczewskiego schemat kompozycji z wysokim horyzontem i pół postaciową figurą. Motyw zdobiący tło obrazu: królewska rezydencja na wawelskim wzgórzu wydaje się stanowić symbol narodowej i kulturowej przynależności artysty. Hofman, pochodzący z mieszanej, polsko-czeskiej rodziny, wydaje się na obrazie manifestować swoje ideowe, świadomie wybrane korzenie.