MALI MUZYKANCI

Wlastimil Hofman uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1895-99 u Floriana Cynka, Jacka Malczewskiego, Józefa Unierzyskiego i Jana Stanisławskiego. Kontynuował studia w paryskiej École des Beaux-Arts u J. -L Gérôme`a (1899-1901) i ponownie w Akademii krakowskiej w 1901-02 u Leona Wyczółkowskiego. Lata I wojny światowej spędził w Pradze (1914-17) i w Paryżu (1919-20). Po wojnie mieszkał w Krakowie skąd w roku 1934 wyjechał w podróż artystyczną do Włoch. W czasie II wojny przebywał na emigracji w Palestynie. Powrócił do Krakowa w roku 1946, a od roku 1947 na stałe zamieszkał w Szklarskiej Porębie.
Należał do wielu stowarzyszeń twórczych, z którymi wystawiał swoje obrazy: od 1904 roku był członkiem Związku Artystów Czeskich Mánes, w roku 1905 współorganizował krakowską Grupę Pięciu, a w 1908 Grupę Zero. Ponadto należał do Towarzystwa Sztuka (1911), wiedeńskiej Secesji i Société Nationale des Beaux-Arts. Prace prezentował także od roku 1902 w TPSP w Krakowie i od 1906 w warszawskiej Zachęcie. Malował obrazy o tematyce religijnej, rodzajowej, portrety i pejzaże. Do swoich nastrojowych, melancholijnych kompozycji religijnych i rodzajowych wprowadzał postaci z ludu - starców, wieśniaczki, dzieci, a także z Biblii czy mitów.
W obrazie, powstałym w latach 20/30-tych XX wieku, widoczne są wpływy nauczyciela i mistrza artysty, Jacka Malczewskiego, którego założenia artystyczne Hofman świadomie kontynuował ("Szczycę się tym, że byłem uczniem i zaufanym towarzyszem mistrza Malczewskiego. Nie wypieram się wpływu mego drogiego mistrza, ……"; cyt. za: E. Wolniewicz-Mierzwińska, Wlastimil Hofman - twórczość do roku 1939; [w] Dzieła czy kicze, pod red. E. Grabskiej, T. Jaroszewskiego, Warszawa 1981, s. 483).
Zarówno sposób kompozycji - scena pierwszoplanowa zdecydowanie zbliżona do widza - ulubione modele artysty - wiejskie dzieci, nastrój pewnego smutku czy liryzmu nasuwają skojarzenia z obrazami Malczewskiego Moje modele czy Pastuszek ze zbiorów poznańskich.