PORTRET OFICERA, 1917

Urodzony w Pradze, do Krakowa przyjechał w 1889. W 1895 uczęszczał na wieczorowe lekcje rysunku w pracowni Floriana Cynka w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1996-1998 studiował malarstwo w tejże szkole pod kierunkiem Jana Stanisławskiego, Jacka Malczewskiego, a w 1901-1902 u Leona Wyczółkowskiego. W latach 1899-1901 studiował w paryskiej École des Beaux-Art. Wlastimil Hofman był związany zarówno z polskim, jak i czeskim środowiskiem artystycznym, był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", czeskiego ugrupowania "Manes", a także współzałożycielem w 1905 krakowskiej Grupy Pięciu. W latach 1914-1917 mieszkał w Pradze, a do 1920 w Paryżu. W 1920 wrócił do Krakowa. W czasie II wojny z Legionem Czeskim przeszedł przez Tarnopol, Stambuł, Hajfę i Tel-Aviv do Jerozolimy. W 1946 wrócił do Krakowa i wkrótce osiadł w Szklarskiej Porębie, gdzie znajduje się poświęcone mu muzeum. Wlastimil Hofman był przedstawicielem pó¼nego okresu symbolizmu młodopolskiego. Był wiernym uczniem Jacka Malczewskiego, nadającym swoim obrazom ton bardziej liryczny. Inspiracji szukał we wsi polskiej. Malował wiejskie Madonny, świętego Jana Chrzciciela, dzieci, postacie fantastyczne a także (jak Jacek Malczewski) autoportrety. W charakterystycznej dla Hofmana kompozycji na pierwszym planie przedstawiony został oficer w mundurze armii austriackiej zwrócony w lewo na tle przestrzeni miejskiej. Widoczny plac to rynek krakowski z symboliczną grupa stojącą przed kościołem Mariackim i Sukiennicami. Na jego środku małe dziecko próbuje okiełznać białego pegaza, łapiąc go za uzdę. Przed pegazem stoi naga kobieta. Za wyjątkiem partii twarzy obraz malowany jest gładko. Kolorystyka jest przygaszona, pastelowa z akcentem polskiej czerwieni na mundurze. Prezentowany obraz z dużym prawdopodobieństwem można potraktować jako portret generała Stanisława hrabiego Szeptyckiego (1867-1950). Był on pułkownikiem wojska austriackiego, od 1916 roku dowódcą III Brygady Legionów Polskich, następnie do 1917 komendantem całości Legionów. Do 1918 sprawował funkcję generała-gubernatora w Lublinie. Od 1918 Szeptycki służył w Wojsku Polskim. W roku 1923 był ministrem spraw wojskowych, po przewrocie majowym 1926 w stanie spoczynku.