Rozmowa z wiatrem

Wlastimil Hofman to obok Jacka Malczewskiego najczęściej przywoływane nazwisko malarza - symbolisty, który raz obranemu nurtowi artystycznemu pozostał wierny do śmierci. Głęboko symboliczny sens była nawet zmiana w życiu osobistym artysty - dla podkreślenia swojego związku z Polską, od 1918 roku, od odzyskania niepodległości podpisywal swoje obrazy spolszczoną wersją imienia "Wlastimil" (jako Czech, prażanin z pochodzenia, jego imię brzmiało Vlastimil). Cel, sens i punkt wyjściowy kompozycji stanowi u Hofmana człowiek. Czasem jest to małe dziecko, czasem starzec z siwą brodą, ale zawsze są to ludzie w pełni swego człowieczeństwa. Prezentowany obraz to rozmowa dwóch młodzieńców, z których jeden ma kapelusz z małymi skrzydełkami, symbol wiatru, a w mitologii greckiej Hermesa (rzymski Merkury), opiekuna pasterzy i wędrowców.
W latach 1895-1899 studiował w krakowskiej SSP pod kierunkiem F. Cynka, J. Malczewskiego, J. Unierzyskiego i J. Stanisławskiego. Lata 1899-1901 spędził w paryskiej Academie des Beaux-Arts u J. L. Gerôme`a. Podczas II wojny światowej był w ZSSR, Tel-Avivie i Jerozolimie. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Szklarskiej Poręby. Należał m.in. do TAP "Sztuka", Grupy Zero, Grupy Pięciu oraz "Secesji" wiedeńskiej. Na jego pracę ogromny wpływ miała symboliczna twórczość J. Malczewskiego. Hofman malował głównie obrazy religijne, sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Jego modelami byli często biedni, prości ludzie, którzy zyskali w jego pracach ponadczasową godność.