Złote storczyki, po 1914

BŁOCKI Włodzimierz
Włodzimierz Błocki - malarz i grafik - uważany za „jednego z czołowych artystów swego pokolenia” (SAP), wg T. Dobrowolskiego „twórca ... [obrazów] wyprzedzających nowoczesny koloryzm”. Od 1904 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych początkowo u Floriana Cynka, Konstantego Laszczki, a przede wszystkim u Leona Wyczółkowskiego (l. 1905-1910). W czasie studiów otrzymał wiele nagród i wyróżnień. W 1911 wspólnie z Teodorem Grottem odbył podróż do Włoch, odwiedzając Florencję, Rzym, Neapol i Sycylię. W 1914 przebywał w Paryżu i odtąd w jego malarstwie widać wpływy impresjonizmu francuskiego. Stale mieszkał we Lwowie, gdzie w 1911 odbyła się pierwsza wystawa jego prac. Malował portrety, sceny rodzajowe, akty, pejzaże. Chętnie posługiwał się akwarelą. Chory na gruźlicę ostatni rok życia spędził w Zakopanem. Jego obrazy są bardzo rzadkie.