Dyptyk geometryczny, 1983 r.

"O charakterze twórczości decyduje często splot okoliczności i wyzwań, z jakimi twórca musi się zmierzyć, by dotrzeć do jądra artystycznej prawdy i by odnaleźć właściwy język artykulacji. Włodzimierz Jan Zakrzewski został postawiony wobec kilku znaczących faktów, zanim jeszcze został artystą. Najważniejsze, jak się okazało po latach, było dziedzictwo nazwiska, związane z osobą ojca, także Włodzimierza, także malarza, obciążonego udziałem we wdrażaniu socrealizmu. Wydaje się, że odnalezienie się wobec tego dziedzictwa wyczuliło młodego adepta warszawskiej ASP nie tylko na kwestie stylu i samego sensu podejmowania malarskiego trudu, ale też na kwestie społecznego funkcjonowania artysty. Od samego początku jego twórczość nacechowana była namysłem nad językiem malarstwa, skoncentrowana na dyskursywnym myśleniu o zagadnieniach formy i polskiego dziedzictwa spod znaku awangardy. Sprzyjały temu niewątpliwie toczące się wokół spory konceptualne i procesy 'czyszczenia języka sztuki', podejmowane w Polsce od połowy lat 60. Wszystkie te procedury dystansowały młodego twórcę wobec potocznej rzeczywistości mimo wyraźnego akcesu po stronie 'Solidarności'. Refleksja porządkująca emocje, analiza znaczeń pierwotnego malarskiego gestu, dekonstrukcja obrazu ujawniająca poszczególne warstwy formalne i procesualne, wszystko ułożone w wieloelementowe sekwencje - to najbardziej charakterystyczne cechy jego twórczości uprawianej po opuszczeniu kraju na początku lat 80. Z czasem jednak do jego malarskiego świata zaczynają się wkradać nowe elementy, być może związane ze statusem przybysza w obcym kraju, z potrzebą oswojenia się 'gdzie indziej' i określenia własnej tożsamości na tamtym terenie. Pojawiają się zatem ślady pamięci - nałożone na siebie fragmenty pejzaży z różnych miejsc świata. Równolegle - komentarze do wydarzeń w świecie, najczęściej odległym i nieznanym, a także szukanie czynników dookreślających tożsamość artysty przez sięganie do barw narodowych nieznanych dziadków. Wreszcie - konieczne po latach - spojrzenie na osobiste relacje z ojcem i malarskie odwołania do twórczości Zakrzewskiego seniora. Znajdzie się tam zarówno parafraza ojcowskiego rysunku 'Włodek na balkonie', jak i wmontowany we własną kompozycję 'Obraz ojca'. Zanurzenie we wspomnieniach w sposób naturalny dosięgło czasów dzieciństwa, a zaraz po nim - wczesnej twórczości. Przyszedł czas rozliczeń i czas 'luk w pamięci' zsynchronizowany z decyzją powrotu do Polski po dwóch dekadach spędzonych w USA. I powtórny proces asymilacji, tym razem w poznawanym na nowo własnym kraju. Artysta podejmuje decyzję wyjścia poza dotychczas uprawiane malarstwo i rysunek, zaczyna tworzyć złożone układy przestrzenne poddane rygorowi czasu, uzupełnione o dźwięk i światło. To spiętrzenie form wydaje się konieczne, by zobrazować problemy wykraczające daleko poza jednostkowe doświadczenie artysty i człowieka, sięgające spraw tożsamości narodów i czynników określających ich egzystencję".
Anda Rottenberg, Dziedzictwo i tożsamość, tekst przygotowany dla magazynu "Dobre Wnętrze " w 2006 roku, maszynopis z archiwum autorki

W latach 1964-70 studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom uyzskał w pracowni prof. Krystyny Łada-Studnickiej. Artysta wyjechał z Polski w 1981 roku i zamieszkał w USA w stanie Nowy Jork. Od 1990 roku dzielił swój czas pomiędzy Nowym Jorkiem a Warszawą. Od 2001 roku mieszka i pracuje w Warszawie. Pochodzi z artystycznej rodziny: ojciec, Włodzimierz Zakrzewski, był znanym malarzem i plakacistą, a matka, Elżbieta Owsepian-Zakrzewska, malarką. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum Bochum w Bochum, Galerii Zachęta w Warszawie, Galerii Foksal w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w Toruniu, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Brooklyn Museum w Nowy Jorku, Haags Gemeentemuseum w Hadze, De Pont Foundation w Tilburgu w Holandii.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.