Już prawie znikam, 1986 r.

Prezentowany obraz należał do dwunastu płócien stworzonych na wystawę dyplomową Włodzimierza Pawlaka pt. "Obrazy zamalowane", przygotowaną pod opieką Rajmunda Ziemskiego. Śmiało można przyznać, ze obraz ocalał przypadkiem. Zgodnie z planem artysty, wszystkie prace miały zostać zamalowane na biało w trakcie obrony, w obecności komisji. Pawlak zrezygnował jednak ze swojego założenia i w zamian wykonał performans "Klatki", przygotowany pod kierunkiem Ryszarda Winiarskiego. Pośrodku sali zbudował z wiotkich gałązek wiązanych drutem prostopadłościan - klatkę, wewnątrz której stał stół nakrytym papierem pakowym i stosem książek (dzieła klasyki marksistowsko-leninowskiej), którym zamalował okładki białą farmą i nadał nowe tytuły. Dopełnieniem pracy był tekst teoretyczny "Tworzenie i niszczenie", napisany pod kierunkiem Wojciecha Włodarczyka. Zamalowanie obrazów miało być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi twórcami politycznych napisów na murach. W latach kolejnych, Pawlak stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farmy, co stanowiło przeniesienie i utrwalenie w sztuce charakterystycznego motywu zakrywania napisów w przestrzeni publicznej. W latach 90. Artysta zamalował kilka swoich dawnych obrazów na biało, co stanowiło nawiązanie do zjawiska "tworzenia - niszczenia" i zbiegło się z zainteresowaniem bielą.

Był wolnym słuchaczem, a potem studentem w pracowni Rajmunda Ziemskiego na warszawskiej ASP. Jeszcze jako student w 1982 roku został członkiem Gruppy. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Wspólnie z Gruppą uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym lat 80. XX wieku. W tym okresie dał się poznać jako artysta wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego. Komentował zastaną sytuację sięgając po niewyszukaną, trafiającą wprost metaforykę, jak w cyklu "Świnie" (1983), czy symboliczne przetworzenia pięcioramiennej gwiazdy, jak w obrazach CZERWONY AUTOBUS RUSZA W DROGĘ DOOKOŁA ŚWIATA, DROGA Z PIEKŁA DO PIEKŁA (1984). Cykl obrazów dyplomowych Pawlaka nosi tytuł "Obrazy zamalowane" (1985), artysta miał bowiem zamiar (niezrealizowany) zamalować je w obecności komisji dyplomowej. Miało to być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi "malarzami" politycznych napisów na murach. W grupie obrazów z lat 1986-87 stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farby, co było oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych haseł na murach (NIE MÓWIĘ, NIE WIDZĘ, NIE SŁYSZĘ, SKĄD PRZYCHODZIMY, KIM JESTEŚMY, DOKĄD IDZIEMY, ŁAMANIE SZKLANYCH RUREK). Radykalnej zmiany formy dokonał w cyklu "Tablice dydaktyczne" (1987-88). Płaszczyzny obrazów zapełniają graficzne siatki ideogramów, wykresów, map, znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Porównywano je do negatywu zarysowanej tablicy szkolnej.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.