Święcone

Jakkolwiek młodopolska fascynacja kulturą chłopską była dla wielu artystów powierzchowną stylizacją, tak w przypadku Włodzimierza Tetmajera stanowiła świadomy wybór zarówno artystyczny, jak i życiowy. Krakowska socjeta w 1890 roku emocjonowała się ślubem artysty z córką gospodarza z Bronowic, Anną Mikołajczykówną. Komentowany przez kolejne lata związek zapoczątkował modę na Bronowice oraz rozpoczął serię małżeństw artystów-modernistów z chłopkami (Stanisław Wyspiański, Lucjan Rydel). Kilkuletni pobyt w podkrakowskiej wiosce stał się dla Tetmajera czasem kompletowania anachronicznych powiedzeń i obyczajów. Etnograficzne zainteresowania artysty zaowocowały naukowymi publikacjami. Tetmajer wydał "Gody i Godnie Święta, czyli okres Świąt Bożego Narodzenia w Krakowskiem" (1898), "Ubiory ludu polskiego (1904-09) czy "Słownik bronowski. Zbiór wyrazów i wyrażeń, używanych w Bronowicach pod Krakowem" (1907).
Artysta rozmiłowany był w "prymitywnej", pozostającej poza postępem nowoczesności i sytuującej człowieka blisko natury kulturze ludowej. Na przełomie wieków doceniano w niej spontaniczne przejawianie się żywiołu życia, istnienie tradycyjnej sfery sacrum, a także cykliczność zwyczajów. W Wielkanoc 1900 roku Tetmajer opublikował w krakowskim "Czasie" artykuł, w którym opisywał ludowe obrzędy związane ze wskazanymi świętami. O święceniu pokarmów wyrażał się w ten sposób: "A gdy się Boże odwiedziło groby, stroi się jadło bukszpanem i w koszykach układa, a 'dzieckom' małe koszyki z maleńkimi plackami daje, ocet w odetkanej butelce, wino i jaja przysposabia. Wójt wielkie cedry wody znosić każe albo na dworski dziedziniec, albo pod kaplicę. Dziewki i dzieci, strojne i barwne, jak polnych maków grządka na płowej ziemi szeregami koło cedrów stają, a przed każdą żółty koszyk ze 'święceniem' i ciemny dzbanek na wodę, którą ksiądz poświęcił" (W. Tetmajer, Wielkanoc na wsi, "Czas" 1900, r. LIII, nr 98).
Prezentowana akwarela należy do serii prac związanej z tematem Wielkiej Soboty, z których najważniejszą pozostaje "Święcone" (1897, Muzeum Narodowe w Krakowie). Tetmajer użył charakterystycznego połączenia bieli i intensywnej czerwieni, jak również nasyconego błękitu. W umownie naszkicowanej przestrzeni świątyni przedstawił kapłana, który święci pokarmy. W tle umieścił sylwetki uczestniczących w obrzędzie, którzy pochłonięci są modlitwą. Ich stroje sugerują, że pochodzą z różnych stanów: są przedstawicielami chłopstwa i mieszczaństwa. Tym samym Tetmajer wskazuje na wspólnotowy ideał, propagowaną przez niego klasową unię, dzięki której, za pomocą chłopskich wzorów życia, może dokonać się społeczna odnowa.
Akwarela "Świecone" została zreprodukowana na pocztówce wydanej nakładem Wydawnictwa Kart Pocztowych i Artystycznych Jana Czerneckiego, z którym Tetmajer był zaprzyjaźniony. Wskazane wydawnictwo założone z Wieliczce specjalizowało się w pocztówkach przedstawiających prace krakowskich artystów, a Czernecki opublikował w tej formie dzieła aż kilkudziesięciu. Ponadto wydał studium poświęcone twórczości Tetmajera (1911) w serii "Współczesne Malarstwo Polskie" oraz liczne utwory literackie pióra artysty.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.