Żona artysty z miską

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna

Jeśli młodopolska fascynacja kulturą chłopską była dla wielu artystów powierzchowną stylizacją, tak w przypadku Włodzimierza Tetmajera stanowiła świadomy wybór zarówno artystyczny, jak i życiowy. Krakowska socjeta w 1890 roku emocjonowała się ślubem artysty z córką gospodarza z Bronowic, Anną Mikołajczykówną. Tetmajer zamieszkał tam na stałe w 1895 roku, a ożenek, uznawany w epoce za mezalians, zapoczątkował modę na Bronowice i kulturę podkrakowskiej wsi w ogóle. Do wioski przybywali krakowscy mieszczanie, często ciekawi osobliwego, prymitywnego życia, które prowadził tam znany krakowski malarz i literat. Ślub w 1890 roku rozpoczął serię małżeństw artystów-modernistów z chłopkami: w 1900 roku Stanisław Wyspiański poślubił Teodorę Teofilę Pytko z Bronowic i w tym samym czasie Lucjan Rydel Jadwigę Mikołajczykównę (siostrę Anny). To ostatnie zamążpójście stanowiło kanwę dla dramatu "Wesele" Wyspiańskiego, który dokonywał w nim rewizji, do dziś żywych, polskich mitów narodowych.

Ścieżka malarskiej edukacji wiodła Tetmajera przez Kraków, Wiedeń, Monachium i Paryż. W latach 1886-89 zamieszkał w Monachium, gdzie pobierał nauki w pracowni Alexandra von Wagnera, popularnego węgierskiego malarza, profesora tamtejszej Akademii. Twórczość Tetmajera nosi w sobie ślad późno naturalistycznego malarstwa niemieckiego, szczególnie pejzażowego (choćby w kręgu kolonii artystycznej w Dachau). W 1889 roku przebywał w stolicy Francji, studiując w tamtejszej Académie Colarossi. W dojrzałej twórczości malarza widać znaczący wpływ młodej sztuki francuskiej - postimpresjonizmu, syntetyzmu, może niekiedy stylistyki art nouveau. Prezentowane studium portretowe "Żona artysty z miską" to niewielkie, spontanicznie malowane dzieło artysty osobnego na polskiej scenie artystycznej doby modernizmu. Syntetyczna technika Tetmajera sytuowała go poza głównymi nurtami tamtego czasu, a preferowana folklorystyczna tematyka była przezeń bezkompromisowo podejmowana przez całą karierę artystyczną. Przez osobny język i pobyt w Bronowicach nie stał się jednak artystą izolowanym. Przeciwnie, zyskał istotne stanowisko w ruchu młodej sztuki. Od 1899 roku należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Stowarzyszenie gromadziło nowoczesnej orientacji artystów, którzy pragnęli stworzyć idiom sztuki narodowej i reprezentować polski modernizm na wystawach zagranicznych. Własną inicjatywą Tetmajera było założenie w 1901 roku Szkoły Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego dla Kobiet, w której został nauczycielem.

Był przyrodnim bratem poety Kazimierza. Malarz, grafik i poeta. Ukończył studia na kierunku filozofii i filologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1882-86 kontynuował naukę w SSP w Krakowie u Wława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Leopold Löffera oraz w latach 1889-95 u Jana Matejki. Naukę uzupełnił w Monachium w latach 1886-89 u Alexandra Wagnera oraz w Paryżu i Wiedniu (u Christiana Griepenkerkla). W 1980 ożenił się z Anną Mikołajczykówną; w 1895 zamieszkał w Bronowicach, wsi pod Krakowem. Należał do TAP "Sztuka" i grupy "Zero". Od 1901 prowadził szkołę malarstwa dla kobiet. Malował głównie sceny rodzajowe, przedstawiające często folklor wsi podkarpackich. Tworzył także polichromie, w których łączył motyw ludowy z secesyjną stylizacją. Zajmował się też ilustrowaniem książek oraz projektowaniem witraży.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.