Portret mężczyzny (na odwrociu: Martwa natura z bukietem róż), 1921 r.

Prezentowana praca olejna z 1921 roku to jeden z wczesnych portretów Włodzimierza Terlikowskiego. Możemy przypuszczać, że portretowany mężczyzna należał do znajomych Terlikowskiego, ponieważ artysta najczęściej malował przyjaciół oraz gości swojej pracowni. Pośród portretowanych znaleźli się między innymi malarze: Mojżesz Kisling i Tsuguharu Foujita, pianistka Mercédès Miracle, pisarz Sacha Guitry, a także osobistości kościelne i politycy... Prezentowany obraz to unikalne przedstawienie wśród znanych nam portretów, ponieważ artysta zrezygnował z ukazania portretowanego mężczyzny na gładkim tle, jak miał to w zwyczaju (prawa część kompozycji ukazuje regał z książkami, który może nawiązywać do profesji portretowanego).
Zdolność obserwacji sprawiła, że artysta posiadał umiejętność trafnego oddania rysów twarzy jedynie przy pomocy szpachli. W "Portrecie mężczyzny" nakładane impastowo biel, róż, fiolet i zieleń formują twarz portretowanego. Chropowata faktura obrazu to efekt grubego nakładania farby. Będąc świadom długości schnięcia tak malowanych obrazów, Terlikowski przeznaczał część powierzchni swojej pracowni dla niedawno ukończonych płócien.
Tonacja portretu zawężona została do ciemnych barw: fioletów, brązów i granatu. Podobna kolorystyka cechuje namalowany przez Terlikowskiego zaledwie rok wcześniej portret znanego krytyka sztuki Adolphe’a Tabarant. Według Bennarda B. Perlmana czas tuż po I Wojnie Światowej rozpoczął "szary okres" w twórczości Terlikowskiego. Pojawiły się wtedy ciemne i melancholijne prace, które miały odzwierciedlać ówczesny nastrój artysty.


Podróżował wiele po świecie (odwiedził Indie, Australię, Nową Zelandię, północną Afrykę) oraz po Europie - był w Anglii, Hiszpanii, Francji i Włoszech. Prawdopodobnie studiował w akademii w Monachium i u J.P.Laurensa w Paryżu. Od ok. 1911 roku zamieszkał na stałe w Paryżu. Malował pejzaże (owerniackie, bretońskie, hiszpańskie, paryskie, weneckie, północnej Afryki), portrety (m. in. dr W. Kopaczewskiego, B. Biegasa, A. Bourdelle'a) i martwe natury. Debiutował w Paryżu wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune w 1900 roku (wystawy indywidualne artysty w tej galerii odbyły się także w 1913, 1916, 1917, 1929 oraz w 1973 wystawa retrospektywna) i tam przede wszystkim prezentował swoje prace - w Galerie La Boîtie (1920 r.), Jean Charpentier (1927 r.), Galerie Barreiro (1931 r.), na Salonie Jesiennym (1912 - 1913) oraz na licznych wystawach grupowych, w tym także organizowanych przez środowisko polskie. Wystawiał także w Warszawie, Poznaniu i Brukseli. W 1920 roku został odznaczony Legią Honorową. Malarstwo Terlikowskiego charakteryzuje się silnymi, nasyconymi kolorami oraz grubą fakturą nakładaną szpachlą. Jego dzieła znajdują się m.in. w muzeach w Troyes, Bordeaux, Clermont-Ferrand, Lyon, Marsylii, Villeneuve-sur-Lot, Tananarive (Madagaskar), Zbiorach Artystycznych Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu oraz licznych kolekcjach prywatnych we Francji.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.