Wenecja, tryptyk

Malowany w widoki Wenecji parawan, pochodzący z kolekcji spadkobierców artysty, stanowił prawdopodobnie fragment wyposażenia jego paryskiej pracowni. Posiadanie tak ekstrawaganckiego przedmiotu nie powinno dziwić. Chociaż z Terlikowskiego krytyka próbowała zrobić niekiedy romantycznego biedaka i włóczęgę, artysta niewątpliwie radził sobie całkiem nieźle i utrzymywał w Paryżu eleganckie studio. Niestety, niewiele wiadomo o jego wystroju (znany jest jeden obraz wyobrażający to wnętrze, obecnie w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie). Atmosferę pracowni artysty znamy z artykułów prasowych. Tak pisał o niej paryski krytyk Arsène Alexandre: "pracownia Terlikowskiego jest salonem prestiżu i miejscem przecinania się ścieżek najróżniejszych osobistości, które przychodzą tu ze wszystkich ulic i smakują się w chwilach niespodzianek i uroku. Nic nie broni jej od wizyt (...), ani tych najwykwintniejszych, ani tych najdziwniejszych. Wszystkie są nieoczekiwane, a żadna nie jest zwyczajną. Nic nie przeszkadza też mistrzowi tego miejsca - genius loci - w oddaniu się grze urzekających fantazji malarskich (...), ponieważ jest on jednocześnie animatorem i medium. Przychodzicie tutaj zupełnie niewinni i spokojni, tak jak do pracowni jakiegoś zwykłego malarza, ale po kilku chwilach nie wiecie już, gdzie jesteście. Czujecie się opanowani szczególnym ożywieniem, na które składa się zapomnienie tego, skąd do pracowni się przychodzi, i pragnieniem uczestnictwa w drżeniu, które jednocześnie pobudza, trzyma w pionie i inspiruje twórcę. Wszystkie nasze uczucia, uczucia gości bardziej lub mniej przejezdnych, znajdują w tej pracowni coś, nad czym mogą się dziwić i czym mogą się zadowalać. [Wystrój pracowni] nie ma w sobie nic fantastycznego, ponieważ Terlikowski nie musi sypać pudrem w oczy swoich gości. Przeciwnie: jeśli gość oddziała na artystę swoim promieniowaniem, ten wychwyci je i przełoży na malarskie płótno. (...) Każdy z jego 'obrazów' wychodzi właśnie stąd ze swoją naturą i swoim nowym charakterem, który malarz chwycił w locie". (Arsène Alexandre, Terlikowski. Peintre de figures, Paris 1934, s. 3
Podróżował wiele po świecie (odwiedził Indie, Australię, Nową Zelandię, północną Afrykę) oraz po Europie - był w Anglii, Hiszpanii, Francji i Włoszech. Prawdopodobnie studiował w akademii w Monachium i u J.P.Laurensa w Paryżu. Od ok. 1911 roku zamieszkał na stałe w Paryżu. Malował pejzaże (owerniackie, bretońskie, hiszpańskie, paryskie, weneckie, północnej Afryki), portrety (m. in. dr W. Kopaczewskiego, B. Biegasa, A. Bourdelle'a) i martwe natury. Debiutował w Paryżu wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune w 1900 roku (wystawy indywidualne artysty w tej galerii odbyły się także w 1913, 1916, 1917, 1929 oraz w 1973 wystawa retrospektywna) i tam przede wszystkim prezentował swoje prace - w Galerie La Boîtie (1920 r.), Jean Charpentier (1927 r.), Galerie Barreiro (1931 r.), na Salonie Jesiennym (1912 - 1913) oraz na licznych wystawach grupowych, w tym także organizowanych przez środowisko polskie. Wystawiał także w Warszawie, Poznaniu i Brukseli. W 1920 roku został odznaczony Legią Honorową. Malarstwo Terlikowskiego charakteryzuje się silnymi, nasyconymi kolorami oraz grubą fakturą nakładaną szpachlą. Jego dzieła znajdują się m.in. w muzeach w Troyes, Bordeaux, Clermont-Ferrand, Lyon, Marsylii, Villeneuve-sur-Lot, Tananarive (Madagaskar), Zbiorach Artystycznych Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu oraz licznych kolekcjach prywatnych we Francji.


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.