Salome z głową Jana Chrzciciela, 1929

Rzeźba przedstawia, w ujęciu do kolan, tańczącą Salome pochylającą się nad ściętą głową św. Jana Chrzciciela. Rzeźba jest dziełem Wojciecha Aleksandra Durka, wskazuje na to sygnatura skomponowana w wiązany monogram W(ojciech) A(leksander) D(urek) z datą 1929, a przede wszystkim samo dzieło - jego forma i opracowanie powierzchni. Rzeźba Salome z głową św. Jana Chrzciciela powstała z pewnością w Toruniu, gdzie Durek mieszkał i tworzył w okresie dwudziestolecia międzywojennego. To znakomite dzieło należy uznać za jedną z ciekawszych prac artysty, bowiem autor znany jest głównie z rzeźb o charakterze monumentalnym.

Wojciech Aleksander Durek początkowo studiował w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Naukę kontynuował w szkole zawodowej w Laas w Tyrolu oraz w Accademii di Belle Arti w Mediolanie, którą ukończył w 1911 roku. W 1915 roku odbył praktykę rzeźbiarską w Grazu. W okresie międzywojennym mieszkał
w Toruniu, gdzie działał w miejscowej Konfraterni Artystów. Prowadził przez pewien czas wspólną pracownię z zaprzyjaźnionym artystą Ignacym Zelkiem, z którym współpracował przy projektach rzeźbiarskich. Durek opuścił Toruń prawdopodobnie pod koniec lat 20. Po II wojnie światowej osiadł w Kielcach. Durek był twórcą głównie rzeźb pomnikowych o tematyce religijnej, chętnie tworzył w betonie. Do najważniejszych prac artysty należą: pomnik żołnierzy 8. Toruńskiego Pułku Saperów (1923 r.), grupy rzeźbiarskie w parku opackim w Oliwie (1937 r.), pomnik Pamięci pomordowanych w 1939 roku w Chełmży (1945 r.). Durek był także malarzem, głównie portrecistą. Artysta wykonał także wszystkie rzeźby dla kościoła seminaryjnego w Ołtarzewie. Swoje prace wystawiał między innymi w Krakowie, Warszawie, Toruniu, Bydgoszczy, Lublinie i Kielcach. Wystawa krakowska z 1920 roku, zorganizowana przez miejscowe Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, była pierwszym krajowym pokazem jego prac malarskich i rzeźbiarskich. Obecnie prace artysty znajdują w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy i Muzeum Teatralnym w Warszawie.
1 Salome była córką Herodiady z jej pierwszego małżeństwa z Herodem Filipem. Jej ojczym, Herod Antypas, zachwycony jej tańcem, przyrzekł spełnić jej życzenie. Za namową matki Salome zażądała podania jej na tacy głowy Jana Chrzciciela
(wg Biblii, Ewangelia wg Mateusza, 14, 1- 12; Marka, 6, 17- 29).