Krajobraz, około 1948 r.

Prezentowana praca pochodzi z bardzo wczesnego "kubizującego" okresu twórczości Wojciecha Fangora. Popularność i komercyjne sukcesy jego obrazów z lat 60. i 70. sprawiły, że jest to okres nieco zapomniany, niemniej interesujący i wart przybliżenia. Fangor miał już wówczas za sobą edukację artystyczną pod okiem Tadeusza Kozłowskiego - absolwenta warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach profesorów Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, poza Fangorem do licznego grona jego nieformalnych studentów należeli również między innymi: Krystyna Pelletier, Janina Misińska czy Jacek Andrzej Kozłowski. Wspólne plenery malarskie oraz liczne wycieczki do najważniejszych europejskich muzeów sprawiły, że poza artystyczną pracą obu malarzy połączyła również wielka przyjaźń. Od 1940 roku kontynuował edukację pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego, którą przerwała tragiczna, przedwczesna śmierć profesora zamordowanego przez Niemców w 1942 roku. Dalszym kształceniem młodego Fangora zajął się Felicjan Szczęsny Kowarski - nauczyciel w Katedrze Rysunku i Malarstwa warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych oraz aktywny uczestnik ówczesnego życia artystycznego, jeden z założycieli Stowarzyszenia Artystów Plastyków Rytm, członek grup o kolorystycznej orientacji - Cechu Artystów Plastyków Jednoróg i Pryzmatu. Reminiscencje formalnych cech twórczości artystów kręgu "Rytm" bez trudu odnaleźć można w pracach Fangora z lat 1948-50. Należą do nich stylizacyjne uproszczenia bryły, ostre krawędzie płaszczyzn, stosowanie geometrycznych form w motywach i charakterystyczna "rytmiczność" kompozycji. Jak pisał Stefan Szydłowski: "Pruszkowski i Kowarski mieli przemożny wpływ na osobowość młodego malarza. W różnicach osobowości nauczycieli Wojciecha Fangora można dopatrzyć się sprzecznych tendencji, klasycyzmu i romantyzmu, są one widoczne w twórczości ich ucznia, ścierają się i zazębiają. Z dzisiejszej perspektywy można powiedzieć, że Fangor swoją twórczością pokazał, jak można realizować program obu artystów i zrobił to lepiej niż ktokolwiek przed nim" (Stefan Szydłowski, Wojciech Fangor, Przestrzeń jako gra, Kraków 2012, s. 13). Prace z okresu przedwojennego cechuje realizm, a sprawne i ekspresyjne posługiwanie się kolorem wskazuje na mistrzowskie opanowanie warsztatu przez młodego artystę. Tuż po wojnie zdał egzamin do reaktywowanej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i próbując odnaleźć się w nowych, powojennych realiach, podejmował prace zarobkowe, realizując głównie zlecenia państwowe, które "były przed wojną jednym ze źródeł dochodów artystów, po wojnie miało się okazać, że państwowe struktury polityczne i gospodarcze staną się prawie jedynym zleceniodawcą i płatnikiem. Podobnie jak kiedyś jego nauczyciele podjął się pracy przy wystawach, targach, realizacji dekoracyjnych panneau z okazji różnego rodzaju świąt i obchodów rocznicowych, malowanie obrazów jeszcze długo nie było dla niego zajęciem dochodowym. Ale było, jak zawsze, formą samopoznania, kształcenia i sublimacji. Wyraźne zerwanie z dotychczasową stylistyką jest widoczne w obrazach nawiązujących do geometryzacji formy i kontrastów kolorystycznych, przy rezygnacji ze światłocienia i plastyczności obrazu na rzecz malowania płaskiego, konturowego, grubego, fakturowego nakładania farby, sięgania czasami po pointylistyczne efekty, by wzmocnić przestrzenność obrazu.

W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej ASP w 1946 r. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op - art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.