''Ojców'', 1853 r.

POCHODZENIE:
- DESA Unicum, grudzień 2008
- kolekcja prywatna, Warszawa

Kariera Wojciecha Gersona była nieodłącznie związana z Warszawą. Tutaj, przy ulicy Żelaznej, artysta przyszedł na świat w 1831 roku jako syn Wojciecha, przedsiębiorcy i powstańca listopadowego. Gerson dorastał w domu rodziców na Mokotowie wychowywany w duchu kultury mieszczańskiej biedermeieru doby Królestwa Kongresowego. Od 1844 roku studiował w Oddziale Architektury tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych działającej przy Gimnazjum Realnym. Od 1845 roku rozpoczął edukację z zakresu malarstwa w tejże szkole. Jego nauczycielami byli Jan Feliks Piwarski, Christian Breslauer i Marcin Zaleski. Wtedy też nawiązał artystyczne przyjaźnie z innymi studentami: Franciszkiem Kostrzewskim, Józefem Szermentowskim i Henrykiem Pillatim. Od 1847 roku w tym kręgu pojawił się Marcin Olszyński, amatorski rysownik i malarz, a przede wszystkim fotograf i dziennikarz. Owa malarsko-artystyczna grupa, nazywana później "grupą Olszyńskiego", w istocie stanowiła pierwszą w dziejach polskiej sztuki cyganerię i awangardę realizmu. Sceny z życia towarzyskiego warszawskiej bohemy dziennikarz zebrał w tzw. "Albumach Olszyńskiego". Artyści tego kręgu wierzyli, że wraz z ich działalnością rozpoczyna się okres rodzimej, narodowej twórczości. Owo hasło realizowało się w programie "podróży piechotnych" - pieszych wypraw po kraju, podczas których w technikach malarskich i rysunkowych rejestrowali polski pejzaż i zabytki. Ich działania zbiegały się z "nurtem starożytniczym" - kulturowym fenomenem polegającym na zainteresowaniu, opisywaniu i ochronie pamiątek przeszłości. Wędrówki artysty, m.in. na Kielecczyznę, Kujawy, Mazowsze, do Małopolski były symptomem rozwoju turystyki, lecz w równym stopniu należy poczytywać je za gest patriotyczny. Prezentowane rysunki Gersona powstały podczas piechotnej wyprawy w okolice Lublina i do Małopolski. Artysta odwiedził miejscowości znane z ruin średniowiecznych zamków wybudowanych przez Kazimierza Wielkiego w II połowie XIV wieku. Malownicze sylwety dawnej architektury otaczają pokryte wzgórza Jury Krakowsko- Częstochowskiej. W rysunku rabsztyńskim Gerson umieścił w pejzażu sztafaż: wędrowców przemierzających ścieżkę wiodącą ku wzniesieniu. W rysunku ojcowskim natomiast umieścił na pierwszym planie zabudowania wsi. Prace odznaczają się wysokim stopniem wierności naturze i obiektywizmem obserwacji. W nich właśnie wyraża się nowatorstwo Gersona - malarza realisty, który porzuca koncepcję sztuki dla sztuki, a wybiera "sztukę żywą", za pomocą której tłumaczyć chce obyczaje, idee i oblicze swojej epoki.

Studia artystyczne rozpoczął na Oddziale Architektury warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, lecz już po roku przeniósł się na wydział malarstwa, gdzie uczył się pod kierunkiem Chrystiana Breslauera, Marcina Zaleskiego i Jana Feliksa Piwarskiego. Szkołę ukończył w 1851 z wyróżnieniem i otrzymał dwuletnie stypendium w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Tam był uczniem klasy malarstwa historycznego u A. T. Markowa. W roku 1854 uczęszczał także na zajęcia z teorii sztuki prowadzone przez W. I. Grigorowicza. W czasie dwuletniego pobytu w Paryżu uzupełniał studia malarskie w pracowni Leona Cognieta. Po powrocie do kraju, w 1858 założył własną pracownię. Przyczynił się do powstania Warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Utrzymywał stałe kontakty z Akademią Petersburską, która w 1878 nadała mu tytuł profesora. Był wybitnym pedagogiem - w latach 1872-96 był głównym profesorem Klasy Rysunkowej w Warszawie, a jego uczniami byli najwybitniejsi polscy malarze 2 połowy XIX w. Uczestniczył w wielu wystawach w Europie i Stanach Zjednoczonych. Był artystą niezwykle wszechstronnym - poza malarstwem olejnym i akwarelowym, wykonywał także kompozycje freskowe, przygotowywał ilustracje. Malował pejzaże, m in. widoki tatrzańskie, sceny historyczne, portrety, wykonał też wiele rysunków typów chłopskich, które zostały wykorzystane m.in. w albumie ‘Ubiory ludu polskiego’, wydanego w 1855.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.