Kościół WNMP we Wzdole, 1898 r.

Studiował na Oddziale Architektury warszawskiej SSP, po roku przeniósł się na Wydział Malarstwa, gdzie uczył się pod kierunkiem C. Breslauera i M. Zaleskiego. Należał do tzw. "cyganerii malarskiej". W 1851 r. ukończył z wyróżnieniem studia i otrzymał dwuletnie stypendium w ASP w Petersburgu. Był uczniem A. T. Markowa i W. I. Grigorowicza. Po dwuletnim pobycie w Paryżu wrócił do Warszawy. Dużo podróżował, odwiedzając m.in. Włochy, Pragę, Wiedeń, Berlin. Często przebywał w Zakopanem. Aktywnie uczestniczył w polskim życiu artystycznym. W 1858 r. założył własną pracownię, w której uczyli się m.in.: Józef Simmler, Franciszek Kostrzewski, Władysław Bakałowicz. Był współtwórcą Warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1871 roku rozpoczął pracę pedagoga w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Był nauczycielem szeregu polskich artystów, do którego należeli: Edward Okuń, Józef Pankiewicz, Józef Chełmoński, Władysław Podkowiński, Leon Wyczółkowski. Stale utrzymywał kontakty z Akademią Petersburską, która w 1878 r. nadała mu tytuł profesora. Uczestniczył w wielu wystawach w Europie i USA. Tematyka jego obrazów to sceny wiejskie i pejzaże. Po upadku Powstania Styczniowego podjął tematykę historyczną. Uprawiał również malarstwo ścienne i ołtarzowe, był ilustratorem, krytykiem i publicystą.