Bitwa pod Raszynem, po 1913 r.

Prezentowany obraz jest nieco pomniejszoną repliką jednej z najsłynniejszych prac Kossaka, monumentalnej (190 x 400 cm!) kompozycji "Książę Poniatowski na Grobli Falenckiej" z 1913 roku (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie). Nieznane są okoliczności powstania reprodukowanego obrazu, ale wydaje się, że musiała powstać mniej więcej w tym samym czasie, co wersja z MNW. Obrazy związane są ze sobą nie tylko poprzez powtórzenie kompozycji, lecz także sposób malowania. W odróżnieniu od prezentowanej pracy, większość replik wykonanych przez Kossaka po I wojnie światowej odbiega od swoich oryginałów kolorystyką. W przypadku "Bitwy pod Raszynem" mamy do czynienia z wiernym powtórzeniem. Obraz należy do większego cyklu, swoistej epopei wojen napoleońskich,. Wymienić trzeba tutaj "Somosierrę", "Berezynę", "Baterię w ogniu", "Wizję Napoleona", "Wiosnę 1913 roku". Większość z tych kompozycji powstała w tym samym mniej więcej czasie co prezentowany obraz - w pierwszych latach XX wieku.
Zainteresowanie Kossaka epoką napoleońską jest powszechnie znane i wynika w dużej mierze z mitotwórczych i patriotycznych ambicji jego sztuki. Artysta chętnie sięgał do dwóch rodzajów epizodów: w mniejszych formatach ukazywał sceny klęski i odwrotu Napoleona spod Moskwy; w większych formatach malował sceny tryumfu. Szczególne miejsce wśród tematów napoleońskich zajmuje książę Józef Poniatowski, uznawany w czasach Kossaka za jednego z najważniejszych bohaterów narodowych i najwybitniejszych dowódców. Na prezentowanym obrazie, w lewej części kompozycji, widzimy Poniatowskiego, gdy z karabinem w rękach wiedzie żołnierzy do ataku. W zębach trzyma fajkę. Ukazany przez Kossaka nonszalancki gest księcia nie wynikał z zawadiackiej brawury czy pogardy dla śmierci, lecz przyczyn zdrowotnych. Według pamiętników, które Kossak musiał znać, książę Poniatowski w przededniu bitwy zmagał się dokuczliwym bólem zęba. Na początku XIX wieku uważano, że takie dolegliwości można leczyć dymem tytoniowym - stąd w ustach dowódcy fajka.

Był synem i uczniem Juliusza Kossaka, ojcem Jerzego, także malarza oraz poetki Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej i pisarki Magdaleny Samozwaniec. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, Akademii monachijskiej oraz w Paryżu. W latach 1895 -1902 przebywał głównie w Berlinie, gdzie pracował dla cesarza Wilhelma II; malował też dla dworu Franciszka Józefa II. Wiele podróżował, m.in. do Hiszpanii i Egiptu. W późniejszych latach kilkakrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, realizował zamówienia portretowe. W 1913 r. był mianowany profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Był współautorem panoram: Racławice (1893 - 1894), Berezyna (1895 - 1896), Bitwa pod piramidami (1901 r.) oraz szkiców do niezrealizowanej Samosierry (1900 r.) Był niezrównanym malarzem scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Doskonale opanował sztukę malowania koni.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.