Bój o Olszynkę 22 listopada 1831, lata 20 -te XX w.

Pierwsza wersja Olszynki Grochowskiej (170 x 250 cm) została namalowana przez Wojciecha Kossaka w latach 1886- 87 i otrzymała pierwszy medal na wystawie sztuki polskiej w Krakowie w 1887 roku. Płótno przedstawiające walkę 4 pułku piechoty liniowej o lasek olszynowy na przedpolach Warszawy 25 lutego 1831 roku przyniosło Wojciechowi wielki rozgłos i sławę. Obraz spłonął w pożarze pałacu Mycielskich w Boryniczach, a artysta namalował w okresie międzywojennym kilka replik obrazu, m.in. replika I (1930), Muzeum Narodowe w Warszawie, replika III (1928), Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Był synem i uczniem Juliusza Kossaka, ojcem Jerzego, także malarza oraz poetki Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej i pisarki Magdaleny Samozwaniec. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, Akademii monachijskiej oraz w Paryżu. W latach 1895 -1902 przebywał głównie w Berlinie, gdzie pracował dla cesarza Wilhelma II; malował też dla dworu Franciszka Józefa II. Wiele podróżował, m.in. do Hiszpanii i Egiptu. W pó¼niejszych latach kilkakrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, realizował zamówienia portretowe. W 1913 r. był mianowany profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Był współautorem panoram: Racławice (1893-1894), Berezyna (1895-1896), Bitwa pod piramidami (1901) oraz szkiców do niezrealizowanej Samosierry (1900). Był niezrównanym malarzem scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Doskonale opanował sztukę malowania koni.