NA BALU. MENUET, przed 16 lipca 1884

Kossak namalował Wachlarz jeszcze przed dniem swego ślubu z Marią Kisielnicką, tzn. przed 16 lipca 1884 roku. Prawdopodobnie malował go we dworze przyszłych teściów, w Stawiskach (powiat kolneński). Z listów Wojciecha do Marii, wiemy, że malarz wybierał się tam w lutym 1886. Pisał wówczas do narzeczonej - powoli zaczynam się do drogi gotować, marzę tylko o tym, z jaką radością będę wjeżdżał w las stawiskowski, a potem zobaczę jasną Twoją główkę /../. Przywiozę ze sobą dużo płótna, dużo wachlarzy i będziemy ciągle malować, będzie Pani mogła rozdawać wachlarze na prawo i lewo, a lepsze sobie zabierać.
(cyt. za: W. Kossak, Listy do żony i przyjaciół (1883-1942), opracował K. Olszański), t. I, lata 1883-1907, Kraków 1985, s. 67; list 21.)

Modne wachlarze płytkowe i plisowane, malowane przez znanych artystów-malarzy, w drugiej połowie XIX wieku zaczęły tracić swą rolę użytkową na rzecz funkcji czysto estetycznej, pamiątkarskiej i kolekcjonerskiej: zamiast służyć jako modniarski dodatek, zdobiły ściany salonu lub były umieszczane w serwantkach, stanowiąc dumę właścicieli, podobnie jak inne dzieła sztuki. (cyt. za: J. Różańska, Polski wachlarz malowany 1850-1914, Warszawa 2006, s. 7.)
Wojciech Kossak, we wcześniejszym okresie twórczości, także malował podobne wachlarze. Ozdabiał je przeważnie scenami rodzajowymi o tematyce polskiej (Wesele krakowskie, 1884) historyczno-rodzajowymi (Polonez i koncert Jankiela, 1883; Zaręczyny Tadeusza Kossaka, 1884) czy historycznymi (Napoleon ze sztabem obserwuje przebieg bitwy, 1887).