Przy studni, 1920 r.

Na kartach spisanej przez Kazimierza Olszańskiego biografii Wojciecha Kossaka trudno znaleźć szczegóły dotyczące życia rodzinnego artysty. Podobnie korespondencja i opublikowane jeszcze za życia malarza wspomnienia wydają się dawać obraz niepełny, albo nieco zafałszowany.
Wojciech Kossak zakończył życie kawalera w wieku lat dwudziestu ośmiu. Wybranka artysty była Maria Kisielnicka, nazywana czule Maniusią. Dziewczyna pochodziła z rodziny ziemiańskie w województwie łomżyńskim. Miłość Kossaka była bardzo czuła, młody malarz słał do swojej ukochanej - jak było to w zwyczaju w końcu XIX stulecia - liczne listy, które ilustrował akwarelami. Ślub odbył się 16 lipca 1884. Małżonkowie zamieszkali w "Kossakówce". Dom wyremontowano nadając mu neogotycki kostium i dobudowano do niego przestronna pracownię. Kossakowie prowadzili dom otwarty dla krakowskiej inteligencji. Bywali u nich m.in. Henryk Sienkiewicz, Ignacy Paderewski, Wincenty Lutosławski, Adam Asnyk, Julian Fałat. Wojciech Kossak z czasem coraz więcej podróżował; a jego żona pozostawała w tych okresach zazwyczaj w domu, zajmując się trojgiem dzieci. Maria Kossakowa została przez dzieci zapamiętana nie tylko jako czuła matka, ale także jako inspiratorka ich artystycznych pasji. To ona zaszczepiła córce, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej zainteresowania literackie.
Zawodowe wyjazdy Kossaka doprowadziły do plotek. Ferdynand Hoesick w marcu 1911 roku listownie donosił swojej żonie, że "Kossak rozbija się automobilem i wozi różne hrabiny". Plotki krążące po Krakowie były jednak przesadzone i wynikały zapewne z towarzyskiej popularności Kossaka. Jadwiga Waydel-Dmochowska zapamiętała artystę w następujący sposób: "Była to sylwetka niepowtarzalna, to postawa rotmistrza ułanów, smukła figura, szeroka klatka piersiowa, a przy tym trochę cygańska nonszalancja, fantazyjnie zawiązany krawat i kapelusz Borsalino, zabójcze spojrzenie gdy patrzył na ładną kobietę".
Prezentowany obraz, pomyślany jako upominek dla żony powstał zapewne w pierwszej połowie 1920 roku. We wrześniu Kossak wyjechał do Paryża a potem do Stanów Zjednoczonych jako dyplomatyczny kurier rządu polskiego. W czasie swojego dziewięciomiesięcznego pobytu w Ameryce artysta rozwijał działalność filantropijną; założył "The Kossak Art. Socjety", które pieniądze zarobione na sprzedaży obrazów przeznaczało na pomoc polskim artystom mieszkającym w Stanach.
Choć Kossak ma dziś reputację malarza "męskiego" i "żołnierskiego", na kartach jego "Wspomnień" bardzo istotną rolę odgrywają kobiety. To właśnie żonie i matce artysta dedykował swoją książkę. Na pierwszych kartach malarz zwracał się do tych, "które umiały być żonami artystów".