Ułani z końmi

"Posiadał Kossak wielką biegłość techniczną, dynamiczny temperament, niewyczerpaną wyobraźnię i ogromną łatwość kompozycji. (...) Nie znajdziemy na jego płótnach manekinów ubranych w mundury, o ruchach marionetek. Żołnierze jego są żywi, zawsze naturalni, w chwilach tragizmu mają w sobie spokój, są twardzi i nieustraszeni, bez cienia pozy, melodramatu czy teatralnego patosu. (...) Kossak, który był świadkiem powstawania nowych prądów i kierunków w sztuce, przez cały swój długi żywot konsekwentnie uprawiał malarstwo batalistyczne w konwencji realizmu, przy czym forma malarska miała u niego często znaczenie drugorzędne i podporządkowana była treści obrazu. Naturalnie zbyt dobrze rozumiał znaczenie problemów artystycznych w sztuce, by nie doceniać zagadnień formy malarskiej. Gdy obraz miał być oglądany na szerszym forum, zwłaszcza zagranicznym, gdy przeznaczony był na wystawę, do muzeum lub na liczące się zamówienie, wtedy malowany był starannie, wykańczany z wielką dbałością, dopracowywany we wszystkich elementach. (...) Kossak, choć wyszedł od realizmu i stał na pozycjach przeciwnych impresjonizmowi, a wrogo odnosił się do modernizmu, secesji i wszelkich przejawów awangardy, rychło, nie uświadamiając sobie tego wyraźnie, począł przejmować założenia impresjonizmu, którego treścią przecież był - obok światła i barwy - ruch, podpatrzony we wszelkich jego przejawach. W wydobywaniu w obrazach ekspresji i dosadności ruchu, życia, pomocna była Kossakowi umiejętność wnikliwej obserwacji i bezbłędne operowanie formą. Stąd ta bujność i różnorodność w twórczości artysty - od wielkich kompozycji historycznych do drobnych studiów". KAZIMIERZ OLSZAŃSKI, WOJCIECH KOSSAK, WROCŁAW-WARSZAWA-KRAKÓW 1990, s. 53
Był synem i uczniem Juliusza Kossaka, ojcem Jerzego, także malarza oraz poetki Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej i pisarki Magdaleny Samozwaniec. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, Akademii monachijskiej oraz w Paryżu. W latach 1895 -1902 przebywał głównie w Berlinie, gdzie pracował dla cesarza Wilhelma II; malował też dla dworu Franciszka Józefa II. Wiele podróżował, m.in. do Hiszpanii i Egiptu. W późniejszych latach kilkakrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych, realizował zamówienia portretowe. W 1913 r. był mianowany profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Był współautorem panoram: Racławice (1893 - 1894), Berezyna (1895 - 1896), Bitwa pod piramidami (1901 r.) oraz szkiców do niezrealizowanej Samosierry (1900 r.) Był niezrównanym malarzem scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Doskonale opanował sztukę malowania koni.


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.