Plakieta z popiersiem mężczyzny

Pod koniec 1911 roku i w pierwszych miesiącach 1912 Dunikowski opracował szereg szkiców i kilka modeli rzeźbiarskich portretów Ignacego Daszyńskiego, jednego z najważniejszych polityków polskiej lewicy i bliskiego współpracownika Józefa Piłsudskiego. Na niektórych z nich widzimy Daszyńskiego przedstawionego podczas przemowy (znany był jako wybitny retor), na innych ukazany jest milczący i poważny, w pełnej postaci, na innych: od kolan, czy - jak na prezentowanej pracy, z profilu, w ujęciu popiersiowym. Jeden z portretów Daszyńskiego Dunikowski pokazał w 1912 roku na Salonie Zachęty i był to gest tyle artystyczny, co polityczny, artysta, pokazując kogo portretuje, informował również publiczność, po której ze stron barykady stoi. Nie wiadomo, co było bezpośrednim impulsem do podjęcia pracy nad portretem. Nie było to z całą pewnością prywatne zamówienie Daszyńskiego. Polityka związanego z socjalistami nie stać było na opłacenie gaży głośnemu już wtedy rzeźbiarzowi. Być może portret powstał z inicjatywy samego artysty - wiadomo skąd inąd, że Dunikowski jako młody człowiek był bardzo zaangażowany w krajową politykę i sympatyzował z PPSem, w którym działa również Daszyński. Młody artysta sportretował zresztą kilku innych socjalistów: m.in. Witolda Jotko-Narkiewicza i Jana Stróżeckiego. Z Daszyńskim mógł się zetknąć jeszcze jako młody człowiek. W 1892 roku osiemnastoletni Dunikowski, podówczas jeszcze student szkoły Technicznej, został osadzony przez carską policję w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Powodem mogło być zaangażowanie w ruch socjalistyczny. O zatrzymaniu Dunikowskiego informował wtedy redagowany przez Daszyńskiego prasowy organ PPS, "Przedświt".
Xawery Dunikowski jeden z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy urodził się w 1875 w Krakowie, zmarł w 1964 roku w Warszawie. Naukę rzeźby rozpoczął w 1894 roku w warszawskiej pracowni Bolesława Syrewicza, później uczył się u Leopolda Wasilkowskiego. W latach 1896-98 studiował rzeźbę pod kierunkiem Alfreda Dauna w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Do 1903 roku kontynuował naukę w krakowskiej uczelni pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W 1902 roku w TPSP w Krakowie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1904-10 pełnił funkcję profesora rzeźby w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Około 1906 roku wyruszył w podróż artystyczną na Bliski Wschód (Syria, Palestyna) i do Włoch. W roku 1908 przyłączył się do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", z którym wystawiał już od 1903 roku. W latach od 1915 do 1921 roku mieszkał w Paryżu. Od 1920 roku, aż do wybuchu II wojny światowej był profesora rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Aresztowany w 1940 roku, aż do wyzwolenia uwięziony był w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Od roku 1946 wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1954 roku przeniósł się do Warszawy i podjął pracę dydaktyczną na Akademii Sztuk Pięknych, a od 1959 roku prowadził również katedrę rzeźby w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Jego muzą i partnerką była artystka Sara Lipska (1882-1973), świetna dekoratorka wnętrz i projektantka wnętrz tworząca w Paryżu. Dunikowski tworzył rzeźby w duchu symbolicznym, niezwykłe popiersia i studia portretowe, był też autorem wielu projektów pomników monumentalnych.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.