Forma dekoracyjna, 1991, Huta Szkła "Barbara" w Polanicy Zdroju

O Zbigniewie Horbowym mówi się, że jest najwybitniejszym polskim projektantem szkła użytkowego i to opinia w pełni uzasadniona. Aktywnie współtworzył w Polsce ten obszar wzornictwa przemysłowego, był współinicjatorem powstania dwóch hut o charakterze artystycznym („Barbara” w Polanicy-Zdroju oraz ZZG INCO we Wrocławiu), żeby wreszcie ukoronować dziedzinę, jaką jest projektowanie przemysłowe, obejmując na dwie kadencje fotel rektora wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Trudno o większe wyróżnienie dla projektanta w środowisku artystycznym. Obok projektowania na potrzeby produkcji seryjnej, Zbigniew Horbowy tworzył także formy unikatowe. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że to restrykcyjne zasady tworzenia form do produkcji masowej i związane z tym wyzwania były zawsze jego największą pasją i tej dziedzinie oddał się niemal całkowicie. Formy autorskie powstawały przy okazji wystaw zbiorowych, w których miał brać udział, planowanych wystaw indywidualnych czy podczas plenerów szklarskich (przez wiele lat był kierownikiem artystycznym plenerów organizowanych przez wałbrzyskie BWA, odbywających się w „jego” hucie „Barbara”). Prace unikatowe powstawały w niewielkich ilościach, większość trafiała od razu do muzeów gromadzących zbiory szkła, dlatego dzisiaj autorskie szkła Zbigniewa Horbowego są ogromną gratką kolekcjonerską. Za wyjątkiem kilku realizacji z lat 70. XX wieku, formy unikatowe jego autorstwa mają cechy użytkowe. Są to patery, misy, wazony czy kielichy, które ze względu na zastosowane rozwiązania nie sprawdziłyby się w produkcji seryjnej (zbyt wymagające technicznie, nieopłacalne z ekonomicznego punktu). To zamiłowanie do form użytkowych połączone z możliwością swobodnego projektowania, bez rygoru wymogów produkcji przemysłowej, zaowocowało powstaniem przepięknych form, mistrzowsko łączących kształt, kolor, proporcje i wyczucie estetyczne. Dmuchane do form lub wolnoformowane, dopracowane czy wręcz dopieszczone, zarówno przez projektanta, jak i tworzących je hutników, były majstersztykami pokazującymi faktyczne możliwości przemysłu szklarskiego (połączenie wykształcenia projektanta z wiedzą technologa oraz doświadczeniem hutnika). Część z tych projektów trafiała później – oczywiście w mocno „uproszczonej” i już nie tak finezyjnej formie – do produkcji seryjnej.

PODATKI I OPŁATY:- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.