Filutek, historyjka obrazkowa do czasopisma Przekrój nr 2739/40 (21/28 XII), 1997 r.

Zbigniew Lengren, autor i „ojciec” postaci Filutka, debiutował w 1944 roku w piśmie satyrycznym „Stańczyk”. W 1938 rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które krótko kontynuował po wojnie na otwartym w Lublinie Wydziale Architektury tej uczelni. Pełnił wówczas funkcję sekretarza Zarządu ZPAP, uczestnicząc w pierwszej zorganizowanej przez Związek wystawie. W latach 1945-50 studiował malarstwo u prof. Tymona Niesiołowskiego na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom uzyskał w 1951. W czasie studiów uczył rysunku i historii kostiumu w toruńskim Technikum Odzieżowym. W okresie studenckim rozpoczął działalność kabaretową oraz współpracę z tygodnikami „Przekrój” i „Szpilki”. Jednocześnie w rozgłośni radiowej Toruń-Bydgoszcz współtworzył audycję „Przy sobocie po robocie” i prowadził coniedzielny, autorski program „Pieśń dżungli”. W 1952 zaangażowany przez Jerzego Jurandota w jego Teatrze Satyryków w Warszawie. Rysował dla czasopism: „Film” (cykl „Z przygód operatora Kręciołka” 1950), „Ilustrowany Kurier Polski”, „Kaktus” (1959), „Mucha” (1949), „Playboy”, „Przekrój” (cykl „Profesor Filutek” w latach 1948–2003), „Rózgi” (1946), „Szpilki”, „Świat” (1952-68), „Trybuna Robotnicza” (coniedzielny felieton rysunkowy). W większości wymienionych czasopism publikował humorystyczne rysunki o tematyce obyczajowej.
„Profesor Filutek” to jeden z najdłużej ukazujących się komiksów paskowych w Polsce, na łamach „Przekroju” gościł przez 55 lat. Zabawna historyjka zapisana w trzech kadrach co tydzień ukazywała się na ostatniej stronie „Przekroju”. Lengren głównym bohaterem swego komiksu uczynił krakowskiego emeryta-eleganta, w staroświeckim stroju: surdut, melonik, sztyblety, muszka i nieodłączny parasol – to znaki rozpoznawcze tej postaci. W latach 60. Lengren dodał do towarzystwa niememu pogodnemu i psotnemu profesorowi pieska – Filusia, który doczekał się na Rynku Starego Miasta w Toruniu swojego pomnika. Nieme przygody – komiks Lengrena nie zawierał charakterystycznych dymków czy podpisów autorskich pod rysunkiem. Autor posługiwał się tylko wyrafinowaną, elegancką kreską i humorem rysunkowym, celowo zrezygnował z tekstu, dzięki czemu komunistyczna „cezura” patrzyła przychylnym okiem na jego perypetie.
Popularność przyniosła artyście również pierwsza duża publikacja „100 żartów rysunkowych” (1956) ze wstępem Kazimierza Rudzkiego. Twórczość rysunkowa Lengrena popularyzowana była za granicą. Przygody Filutka ukazały się nawet w Chinach. Wiele książek z jego rysunkami wydano w Niemczech, w tym monumentalną Das dicke Buch Lengren (1974), zawierającą nie tylko rysunki, lecz także przedruki żartobliwych artykułów prasowych Lengrena o charakterze poradnikowym. Niektóre książki autorskie wydawane były m.in. w niemieckiej i rosyjskiej wersji językowej. Ważną część spuścizny stanowi twórczość dla dzieci – zarówno książki autorskie z własnymi ilustracjami, jak i ilustracje do książek innych autorów. Tworzył również karykatury portretowe (głównie artystów, aktorów, literatów) oraz „portrety liryczne” czy „głowy z wyobraźni” – jak je określał. Zajmował się również fotografią. Tworzył i wystawiał żarty fotograficzne, które nazywał „fotorysunkami”. Od końca lat 50. współpracował z TVP, prowadząc programy: kabaret „Tele-Mele”, „Czarny humor po polsku”, „Żartoteka”.
Absolwent Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Rysownik, ilustrator, twórca plakatów i scenografii, autor tekstów literackich, wierszy dla dzieci, telewizyjnych programów rozrywkowych, współpracownik teatrów satyrycznych (recytacje i konferansjerka). Jako karykaturzysta debiutował w 1944 roku w piśmie "Stańczyk". Współpracował ze "Szpilkami", "Światem", "Trybuną Robotniczą", "Przekrojem" (seria rysunkowa Profesor Filutek publikowana od 1946 roku) i "Playboyem".

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.