Bez tytułu, 1961 r.

Zaprezentowana praca pochodzi z wczesnego okresu działalności Zbigniewa Makowskiego. Autor studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Tomorowicza w latach 1950-56. Już od czasu ukończenia studiów angażował się w liczne i różnorodne wydarzenia życia artystycznego. Był to przede wszystkim czas eksperymentów oraz poszukiwania własnej
drogi i środków wyrazu. Rzeźbiarz brał udział w wielu znaczących wystawach oraz w przedsięwzięciach, które zadecydowały o charakterze polskiej sztuki. Uczestniczył m.in. w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w 1959. Warto jednak zaznaczyć, że pomimo dużego zaangażowania twórca nie identyfikował się z ówczesną awangardą, a jego nadrzędnym celem pozostawało zachowanie indywidualności oraz odrębności. Widać to w jego dziełach. Makowskiego wyróżniały na tle polskim, a także europejskim, śmiałe
i rozpoznawalne nawiązania do surrealizmu. Warto zaznaczyć, że podczas pobytu w Paryżu w 1962 artysta zetknął się z grupą "PHASES", z którą wystawiał, a także z samym André Bretonem. Od tego czasu Polaka zalicza się do międzynarodowego ugrupowania surrealistów, a nurt ten stał się zjawiskiem, poprzez które nieraz interpretuje się jego dorobek. Wyróżnia go wirtuozeria w posługiwaniu się ukrytymi znakami oraz symbolami. Motywem przewodnim realizacji autora jest niekończący się dialog z kulturą minionych wieków. Jak opowiada o wczesnej twórczości artysty krytyk ukrywający się pod inicjałami W.B. na łamach "Ilustrowanego Magazynu Studenckiego": "Artysta używa stale wzbogacanego, ale równocześnie wciąż oczyszczanego i weryfikowanego języka znaków i symboli. Spotykamy więc bardzo często: schody, kostki, rozety, studnie, klocki, rurki, krzyże, rękę, kielich oraz - prawie na każdym obrazie - pisane ręcznie teksty i cyfry (...). Jego symbole mają równocześnie sens znaków geometrycznych: rozety i studnie to formy koliste, kostki i klocki to prostopadłościany lub sześciany, rurki to walce, piramidy to ostrosłupy itp. Tęsknota do semantycznej treści znaku plastycznego jest równoczesna z tęsknotą do geometrii" (W.B., Geometria tęskniąca, "ITD Ilustrowany Magazyn Studencki" 1966, nr 7, s. nlb.).

Studiował w warszawskiej ASP (1950-56). Zajmował się różnymi dziedzinami nauki: matematyką, kulturą wschodu, pasjonował się kabalistyka. Łącząc w swoich kompozycjach znaki, cyfry i litery osiągał efekty symboliczne i surrealistyczne. Brał udział w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1959. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W 1956 ukończył warszawską ASP (pracownia Kazimierza Tomorowicza). W 1962 przebywał we Francji i brał udział w wystawie "Le Mouvement Surréaliste et le Mouvement Phases" w Paryżu. Uprawia sztukę surrealistyczną, świadczącą o fascynacji wiedzą ezoteryczną. W latach 60. komponował swe obrazy ze znaków magicznych, symboli i rekwizytów, także sentencji i dłuższych tekstów. W latach 70. i 80. malował ezoteryczno-magiczne pejzaże, przedstawiające zazwyczaj fragmenty antycznej architektury, ponad którymi unoszą się symboliczne przedmioty "Vale ergo polia, Et ibam in profundis". Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrody im. J. Cybisa.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.