BRAMA, 1971 r..

WYSTAWIANY:
- Zbigniew Makowski, Kunstverein für die Rheinlande und Westfalen Düsseldorf Grabbenplatz Kunsthalle, 16.02-8.04.1973, prawdopodobnie poz. 28.
- Malarstwo Zbigniewa Makowskiego, Biuro Wystaw Artystycznych Białystok, XII 1978, poz. 4.

W latach 1950-56 studiował malarstwo w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zajmuje się tworzeniem obrazów, rysunków i książek artystycznych, jest także poetą. Inspiracje czerpie z antycznych tekstów (zarówno łacińskich jak i greckich) oraz autorów nowożytnych (głównie włoskich). Jego erudycyjne zainteresowania obejmują również teksty ezoteryczne i kabalistyczne. W pracach często łączy obraz ze słowem (cytując fragmenty utworów literackich
w oryginalnych językach). W 1962 podczas pobytu w Paryżu zetknął się z André Bretonem oraz członkami ugrupowania Phases. Prace artysty były eksponowane na wielu wystawach krajowych (około stu) i zagranicznych (min. na 36 Biennale w Wenecji w 1972 rok). Laureat nagrody im. Jana Cybisa za rok 1992.

Prezentowana praca oddaje charakterystyczną dla autora surrealistyczną atmosferę i odrealnienie przestrzeni, prawdopodobnie jest to wizja senna. Obraz staje się zagadką, której interpretacja pozostaje otwarta i wieloznaczna. Często głównym tematem prac Makowskiego jest przemijający czas, co można odnieść do umieszczonej w przedstawieniu klepsydrze. Elementy świata realnego zostają zderzone z fantastyczną atmosferą budującą przestrzeń obrazu.