EURYDYKA, ŻONA ORPHEIA DRYADĄ BYŁA, 2012 r.

Artysta studiował na ASP w Warszawie w latach 1950-1956. Malarz, rysownik, twórca książek artystycznych. W 1962 przebywał w Paryżu, gdzie miał styczność ze środowiskiem surrealistów - z André Bretonem oraz ruchem PHASE, co miało wpływ na jego późniejszą działalność. Sam artysta określił swoją twórczość jako "surrromantyzm". Księgi Makowskiego to nie tylko eksperyment formalny. Jego dzieła są efektem erudycji, fascynacji przeszłością - sztuką i literaturą dawną. Niezwykle ważna jest strona materialna ksiąg - papier czerpany, którego miękkość nadaje kartom zmysłowości. Dzieła Makowskiego przywodzą na myśl dawne księgi iluminowane - unikatowe obiekty, dostępne dla nielicznych. Elitaryzm swojej twórczości artysta łączy z hermetyzmem treści - nawiązuje do tekstów filozoficznych i poetyckich sprzed wieków, posługuje się łaciną i greką, używa znaków-symboli. Jego księgi, przypominając dawne traktaty filozoficzne czy artystyczne, przenoszą odbiorcę w czasie. W 2015 roku Muzeum Narodowe we Wrocławiu zorganizowało obszerny pokaz ksiąg Zbigniewa Makowskiego (Polia 10.VI.1946 Wrocław. Księgi artystyczne Zbigniewa Makowskiego [kat. wystawy], 29 września - 15 listopada, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, oprac. Magdalena Szafkowska, Wrocław 2015).

W prezentowanej książce bohaterką jest postać kobieca - jeden z przewodnich motywów wielu "opowieści" Makowskiego. W jego pracach pojawiają się kobiety realne jak i te legendarne, czy też anonimowe typy, często wyidealizowane na renesansową modłę.