Kompozycja, 1960 r.

OPINIE:
- do pracy dołączone odautorskie potwierdzenie autentyczności

POCHODZENIE:
- kolekcja Bernarda Davisa, Filadelfia
- Miami Museum of Modern Art, Miami, Floryda
- kolekcja prywatna, Maryland, od 1963

WYSTAWIANY:
- Makowski, Miami Museum of Modern Art, Miami, 1963


„Piotr Potworowski, którego późna twórczość była jednym z ważnych punktów odniesienia dla młodego Makowskiego, pytał o to, kim jest malarz: 'Kto to jest ten człowiek? To właśnie błazen, magik, który z kawałka płótna, starych gwoździ może robić cuda'. (notatka z 11 sierpnia 1961)”.

Alicja Wasilewska


W latach 60. Zbigniew Makowski był już uznanym artystą, a na swoją pozycję pracował ciężko i nieustannie. Już w tym okresie pomimo młodego wieku miał na koncie znaczące indywidualne wystawy, a większość z nich odbyła się poza granicami Polski. Twórca pokazał swoje dzieła m.in. w Miami Museum of Modern Art, a także w Museo de Arte Moderna w Rio de Janeiro. Niedługo potem ekspozycje zorganizowano w Lozannie, Düsseldorfie i Bochum, rok później - w St. Gallen, Lund czy Brukseli. Malarz szturmem wziął świat sztuki i już w połowie lat 60. jego prace znajdowały się w wielu ważnych zbiorach muzealnych, m.in. w MoMA, a także w licznych prywatnych kolekcjach francuskich oraz amerykańskich.
Lata 60. były także niezwykle znaczące ze względu na rozwój Makowskiego, który w 1956 odwiedził Paryż. Osobowości ze świata artystycznego, które poznał, odcisnęły na nim piętno do końca życia. Spotkał w tym okresie m.in. André Bretona - przywódcę ruchu surrealistycznego, autora trzech jego manifestów. Nad Sekwaną Polak przez kilka lat wystawiał z międzynarodową Grupą „PHASES”. W tym okresie wypracował swój indywidualny styl, łączący elementy dokonań surrealistów. Warto zaznaczyć, że oryginalność owych nawiązań oraz samodzielność poszukiwań Makowskiego dowodzi jego odwagi w eksperymentach malarskich.
Od czasu zawarcia paryskich znajomości surrealizm stał się ważnym kluczem interpretacyjnym dzieł Makowskiego, które zaczęto zaliczać do międzynarodowego kręgu tego ruchu. Warto jednak zaznaczyć, że Polak częściej niż do idei nawiązywał surrealizmu do jego poetyki, m.in. kolażu - jak w przypadku zaprezentowanej realizacji. Podobnie jak artyści, z którymi zetknął się we Francji, twórca odwołuje się do swobodnych skojarzeń oraz pozoruje rozluźnienie kompozycji obrazów. Jego prace oddziałują na widza za pomocą silnie skumulowanych oraz skondensowanych skojarzeń.
Zbigniew Makowski był wirtuozem malowania na wszelkiego rodzaju tkaninach. Z wielkim wyrafinowaniem łączył w swoich obrazach kolory, a warto podkreślić, że stosował wąską gamę barwną. Zestawienia występujące na jego płótnach w mistrzowski sposób wydobywały walory użytych barw. Charakterystyczne dla artysty było mieszanie różnych poetyk i sposobów malowania w obrębie jednej realizacji. Kładł duży nacisk na znaki graficzne, pismo. Widać to w zaprezentowanej kompozycji. Dwie jej części zostały połączone za pomocą nitek, które sprawiają wrażenie nici scalających płótno. Dzieło jest utrzymane w wąskiej kolorystyce ugrów, czerwieni oraz czerni. Na beżowo-czerwonym tle autor umieścił linie proste oraz łuki, przypominające elementy tajemniczego pisma. W twórczości Makowskiego widać inspiracje nie tylko wspomnianym surrealizmem, lecz także ekspresjonizmem oraz sztuką Dalekiego Wschodu, m.in. tybetańską czy chińską. Wielu krytyków podkreśla, że cały dorobek Polaka, zarówno płótna, jak i prace na papierze, ma charakter autobiograficzny. Odzwierciedla fascynacje oraz erudycję malarza, przewija się przez niego autorefleksja. Artysta powtarza wiele wątków, ale za każdym razem pokazuje je w nowym świetle oraz w różnorodnych odsłonach, co czyni jego spuściznę zarówno powtarzalną, jak i różnorodną.

Studiował w warszawskiej ASP (1950-56). Zajmował się różnymi dziedzinami nauki: matematyką, kulturą wschodu, pasjonował się kabalistyka. Łącząc w swoich kompozycjach znaki, cyfry i litery osiągał efekty symboliczne i surrealistyczne. Brał udział w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1959. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W 1956 ukończył warszawską ASP (pracownia Kazimierza Tomorowicza). W 1962 przebywał we Francji i brał udział w wystawie "Le Mouvement Surréaliste et le Mouvement Phases" w Paryżu. Uprawia sztukę surrealistyczną, świadczącą o fascynacji wiedzą ezoteryczną. W latach 60. komponował swe obrazy ze znaków magicznych, symboli i rekwizytów, także sentencji i dłuższych tekstów. W latach 70. i 80. malował ezoteryczno-magiczne pejzaże, przedstawiające zazwyczaj fragmenty antycznej architektury, ponad którymi unoszą się symboliczne przedmioty "Vale ergo polia, Et ibam in profundis". Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrody im. J. Cybisa.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.