Bez tytułu, 1956-60 r.

"Fotografika przeżywa kryzys. Rozmaite są poglądy co do przyczyn powstania tego kryzysu, panuje natomiast prawie niepodzielne przekonanie co do metod jego przezwyciężania. Reportaż artystyczny. Jego definicja ulega stałym zmianom, nie ulega jedynie zmianie uporczywe przekonanie, że jest on jedyną drogą odrodzenia fotografiki. Nie będąc przeciwnikiem reportażu artystycznego, mam jednak daleko idące wątpliwości dotyczące jego świetlanej przyszłości i zbawiennego wpływu na całość fotografiki. Poza tym nie lubię tej nazwy. Kryje ona w sobie sprzeczność, a ponadto służy od dłuższego czasu do systematycznego "wykańczania" w prasie wielu twórczych poszukiwań. Uczciwość skłania mnie, bym napisał, że posiadam większe lub mniejsze zastrzeżenia w stosunku do wszelkich innych kierunków współczesnej fotografii, z których jedne mają jeszcze, moim zdaniem, pewne szanse krótkotrwałego rozwoju, inne zaś uległy już dawno całkowitemu wyeksploatowaniu. Te wszystkie wątpliwości i zastrzeżenia każą mi niejednokrotnie zadawać sobie pytanie, czy fotografika w ogóle jest sztuką, czy nie roztacza po prostu pozorów sztuki łudząc widza efektownymi zastawami form, szantażując tragizmem lub choćby prawdziwością tematu, czy też wreszcie epatując eksploatowanymi w sposób powierzchowny osiągnięciami malarskiego nadrealizmu. Tak się złożyło, że we własnej praktyce przeszedłem przez wszystkie kierunki współczesnej fotografiki, wyjąwszy tylko czysto prasową reporterkę, którą zresztą, podobnie jak fotografię naukową czy okolicznościową, trudno zaliczyć do fotografiki. Mam od tego niestrawność. Żaden bowiem z istniejących obecnie współczesnych i historycznych kierunków fotograficznych nie może dać twórcy pełnego zadowolenia. Po wykonaniu najlepszych nawet prac, odczuwa się ogromny niedosyt. Który nie istnieje zupełnie w pracy np. malarza sztalugowego" (Zdzisław Beksiński. Kryzys w fotografice i perspektywy jego przezwyciężania, "Fotografia", nr 11-65, listopad 1958).
Rysownik, grafik i malarz, fotograf. Studiował na Politechnice Krakowskiej. W latach 50. tworzył prace o charakterze surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Na przełomie lat 50. i 60. odwoływał się do poezji Reinera Marii Rilkego i treści egzystencjalnych. Około 1960 roku wykonywał prace graficzne o ekspresjonistyczno-turpistycznej formie oraz rzeźby z gipsu i metalu. Od końca lat 60. do początku 70. w jego twórczości pojawiały się motywy religii Dalekiego Wschodu. Od połowy lat 70. Beksiński zajmował się prawie wyłącznie malarstwem olejnym. W 1977 opuścił Sanok i przeniósł się na stałe do Warszawy. Wystawiał we Francji, Niemczech i niemal wszystkich ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 roku Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę artysty. Muzeum Historyczne w Sanoku posiada również najbogatszą kolekcję dzieł artysty. W kolażach, które tworzył przed śmiercią, wykorzystywał chętnie techniki komputerowe.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.