H2, 1996 r.

"Jeśli coś przychodzi mi do głowy, to nie trzeba namalować tego tak, żeby było brzydkie. Z tym że `ładność` jest pojęciem względnym, wianuszek skojarzeń nie jest u każdego taki sam. Nie jestem, niestety, mistrzem słowa. Używam czasami określeń, które mnie samemu wydają się później nieprzystające do tego, co chciałbym wyrazić. Po prostu dobre obrazy pod wieloma względami powinny być ładne. To znaczy, ładne nie w tym, co wyrażają, ale w położeniu farby, w zestawieniu kolorów. Wbrew pozorom moja forma, bardzo zbliżona do realizmu, realistyczna jednak nie jest. Nie zauważy pani na żadnym moim obrazie realistycznych mięśni. Nie ma realistycznych naczyń krwionośnych, realistycznych drzew, realistycznej architektury" (Zbigniew Beksiński w wywiadzie z Elżbietą Dzikowską [w:] Artyści mówią, Warszawa 2011, s. 8).



Rysownik, grafik i malarz, fotograf. Studiował na Politechnice Krakowskiej. W latach 50. tworzył prace o charakterze surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Na przełomie lat 50. i 60. odwoływał się do poezji Reinera Marii Rilkego i treści egzystencjalnych. Około 1960 roku wykonywał prace graficzne o ekspresjonistyczno-turpistycznej formie oraz rzeźby z gipsu i metalu. Od końca lat 60. do początku 70. w jego twórczości pojawiały się motywy religii Dalekiego Wschodu. Od połowy lat 70. Beksiński zajmował się prawie wyłącznie malarstwem olejnym. W 1977 opuścił Sanok i przeniósł się na stałe do Warszawy. Wystawiał we Francji, Niemczech i niemal wszystkich ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę artysty. Muzeum Historyczne w Sanoku posiada również najbogatszą kolekcję dzieł artysty. W kolażach, które tworzył przed śmiercią, wykorzystywał chętnie techniki komputerowe.