TRYPTYK, 1963-64

Artysta, którego niepowtarzalna twórczość zajmuje wyjątkowe i ważne miejsce we współczesnej sztuce polskiej. Z wykształcenia architekt. Początkowo zajmował się fotografią, później - w końcu lat 50 i początku lat 60. - m.in. twórczością z pogranicza malarstwa i rzeźby, a w następnych latach rysunkiem i malarstwem oraz w ostatnim okresie tworzeniem obrazów za pomocą technik elektronicznych.
Niniejsza praca zalicza się do układów - reliefów z gipsu patynowanego. W tym okresie artysta wykonywał też głowy z gipsu patynowanego, obrazy fakturowe-reliefy żłobione w masie plastycznej, obrazy-reliefy formowane z blachy i drutu na podłożu z masy plastycznej, rzeźby z blach, drutów i prętów metalowych, ale także rysunki, heliografie i monotypie. Prace te były zaprezentowane na wystawie Beksińskiego w Starej Pomarańczarni (1964). Charakterystyczne jest dla nich zatarcie granicy między malarstwem a rzeźbą oraz między przedmiotowością a bezprzedmiotowością. Rzeźby, reliefy, tablice z symbolami kojarzą się z rzeźbionymi, malowanymi i pisanymi pozostałościami po dawnych wymarłych kulturach.
Ze względu na pochodzenie z wczesnego okresu twórczości oraz krótki czas wykonywania tego rodzaju prac, dzieło należy uznać za rzadkie, a zarazem bardzo interesujące dla kolekcjonerów.