DWIE KWIACIARKI, 1925

Naukę malarstwa rozpoczął u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Studia kontynuował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leopolda Loefflera, Feliksa Szynalewskiego i Floriana Cynka. W Krakowie odwiedzał też atelier Jana Matejki. Otrzymawszy stypendium TZSP wyjechał do Monachium, gdzie kształcił się w Akademii u Otto Seitza i Antona Wagnera (1885-89). W roku 1893 artysta zamieszkał w Warszawie i czynnie włączył się w życie artystyczne miasta: był członkiem komitetu TZSP, współudziałowcem Spółki Zjednoczonych Artystów, Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów, członkiem i współzałożycielem Pro Arte. Zajmował się wówczas także monumentalnym malarstwem dekoracyjnym (m.in. malowidła dla Filharmonii Warszawskiej, polichromie w katedrze we Włocławku i kolegiacie w Kaliszu, plafony w pałacach Petersburga i in.). Malował obrazy o tematyce rodzajowej, symbolicznej i alegorycznej oraz portrety i pejzaże. W 1897 podróżował do Włoch, w 1904 zamieszkał w swoim majątku Przyłęk k. Garwolina, by w 1910 powrócić do Warszawy. Malował obrazy o tematyce rodzajowej, symbolicznej i alegorycznej oraz portrety i pejzaże. Za swoje prace, prezentowane na licznych wystawach w kraju (Warszawa, Kraków, Lwów, Wilno, Łódź, Poznań, Gdynia, Katowice, Kalisz, Bydgoszcz i za granicą (Berlin, Paryż, Chicago, San Francisco, Los Angeles) otrzymywał często dyplomy i nagrody.