Pasterka na łące

Zainteresowanie polską wsią i rodzimym pejzażem Jasiński wyniósł jeszcze z pracowni Wojciecha Gersona. Przedstawiony obraz w sugestywny sposób pokazuje jednak, że dla artysty ważniejsze niż odebrane w Warszawie lekcje rysunku okazało się bezpośrednie obcowanie z naturą i kontakt ze współczesną mu sztuką europejską. "Pasterka na łące" reprezentuje impresjonistyczny sposób myślenia o malarskich wartościach obrazu. Artysta z niezwykłą wrażliwością przełożył na płótno walory światła dziennego. Paleta Jasińskiego jest jasna, niemal pastelowa. Rysunek lekki i zamaszysty. Malarska nonszalancja i pewność siebie, która daje się zauważyć właściwie od początku kariery artysty, wynika być może z jego wychowania i tradycji domowych. Jasieński wywodził się bowiem z rodziny o artystycznych skłonnościach i uzdolnieniach; ojciec prowadził firmę dekoratorską, brat był rzeźbiarzem. Jasiński bardzo wcześnie zaczął odnosić sukcesy jako wyjątkowy artysta. W 1889 na wystawie w Monachium otrzymał wyróżnienie za "Chorą matkę"; obraz w 1891 roku ponownie nagrodzono na międzynarodowej wystawie w Berlinie. Potem przyszły medale z Zachęty, Chicago, San Francisco, Los Angeles i Paryża. Po powrocie do kraju z Monachium Jasiński był artystą uznanym i powszechnie cenionym, mógł więc sobie pozwolić na nowoczesną, impresjonistyczną stylistykę. Ewolucję w tym kierunku widać szczególnie po roku 1900, kiedy tonacja jego obrazów ulega rozjaśnieniu, w pełni ujawniając wielką wrażliwość artysty na kolor i naturalne światło.