WARSZAWSKA KWIACIARKA, 1924

Malarz. Pochodził z rodziny o artystycznych uzdolnieniach - ojciec prowadził firmę dekoratorską, jeden z braci był malarzem i konserwatorem dzieł sztuki, drugi - rzeźbiarzem. Naukę malarstwa rozpoczął u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Studia kontynuował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leopolda Loefflera, Feliksa Szynalewskiego i Floriana Cynka. W Krakowie odwiedzał też atelier Jana Matejki. Otrzymawszy stypendium TZSP wyjechał do Monachium, gdzie kształcił się w Akademii u Otto Seitza i Antona Wagnera (1885-89). W roku 1893 artysta zamieszkał w Warszawie i czynnie włączył się w życie artystyczne miasta: był członkiem komitetu TZSP, współudziałowcem Spółki Zjednoczonych Artystów, Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów, członkiem i współzałożycielem Pro Arte. Z Warszawy wyjeżdżał do Petersburga i Moskwy (1896, 1897) i w 1897 do Włoch (w Rzymie wykonał wówczas kilka malowideł plafonowych). W 1904 zamieszkał w majątku Przyłęk koło Garwolina, a w 1910 roku powrócił do Warszawy. Za swoje prace, prezentowane na licznych wystawach w kraju (Warszawa, Kraków, Lwów, Wilno, Łódź, Poznań, Gdynia, Katowice, Kalisz, Bydgoszcz i za granicą (Berlin, Paryż, Chicago, San Francisco, Los Angeles) otrzymywał często dyplomy i nagrody. Medalami nagrodzono jego obrazy: Chora matka (Berlin, 1891), Nabożeństwo Świąteczne (Chicago, 1893, San Francisco 1894), Portret Antoniego Małeckiego (Paryż, 1900).