WARSZAWA XIII, 1966

Malarz i aktor. Po ukończeniu w roku 1939 gimnazjum im. R. Traugutta w Częstochowie, w czasie okupacji niemieckiej w latach 1941-45 podjął prywatną naukę malarstwa i rysunku u Zdzisława Kałędkiewicza. Po wojnie znalazł się w Krakowie, gdzie kontynuował edukację artystyczną u prof. Pautscha. Równocześnie w roku 1946 zdał egzamin eksternistyczny przed Komisją Związku Artystów Scen Polskich uzyskując uprawnienia do wykonywania zawodu aktora. Pracował w teatrach w Toruniu, Łodzi i Warszawie, realizując tam również scenografię. Ostatecznie pracę w teatrze porzucił w roku 1961 poświęcając się w pełni malarstwu. Był członkiem "Grupy 55" przy Galerii Sztuki Nowoczesnej "Krzywe Koło". Od chwili debiutu na wystawie związkowej ZPAP w Częstochowie w roku 1945 brał udział w wielu wystawach zarówno w kraju jak i zagranicą. Uprawia malarstwo sztalugowe, jego najczęściej sporych rozmiarów abstrakcyjne kompozycje nawiązują do estetyki taszyzmu. Później tworzył "obrazy trójwymiarowe", na których eksponował przede wszystkim fakturę: na płótnie lub desce rozmazywał gęstą farbę. Struktura obrazu i wyrafinowany koloryt, dynamika formy i plastyczność materii sytuują Salaburskiego w rzędzie znaczących przedstawicieli sztuki współczesnej.