Kompozycja, 1953 r.

Od 1953 był członkiem katowickiej Grupy St-53, z którą wystawiał do końca jej działalności w 1958. Podobnie jak inni członkowie grupy był zafascynowany postacią Władysława Strzemińskiego, studiował jego "Teorię widzenia". Początkowo malował silnie kubizowane martwe natury, postaci i pejzaże, nie przekraczając granicy abstrakcji. Po 1956, w cyklach takich jak "Światła w międzyprzestrzeni", "Światłodrzewa", "Światłokwiaty" i in., zbliżał się do abstrakcji informel, niekiedy surrealizmu. Wydobywał abstrakcyjne kształty mgławicowymi smugami koloru i faktury. Artysta uczestniczył w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1957 i 1959, Wystawie Malarstwa w XV-lecie PRL, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961, wielokrotnie w Festiwalach Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1962-70 i 1980-84). Jego wystawy indywidualne odbywały się zarówno w kraju, m.in. w Warszawie (1959), Katowicach (1962, 1969, 1972, 1976), Szczecinie (1967), Bytomiu (1968), jak i za granicą: w Paryżu, Berlinie, Monachium, Bonn i Ostrawie.