Projekt dywanu do Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie

Jedną z najważniejszych realizacji z zakresu polskiej plastyki wnętrz okresu socrealizmu były wnętrza Pałacu Kultury i Nauki. Do ich realizacji zatrudnieni zostali najwybitniejsi polscy projektanci i artyści. Użyto tu najlepszych dostępnych materiałów, które poddane zostały obróbce przez najbardziej wykwalifikowanych rzemieślników. Dotyczyło to wszystkich elementów wystroju i wyposażenia wnętrz pałacu – od detalu kamieniarki do lampki na biurku w gabinecie. Za projekty odpowiedzialny był m.in. wybitny architekt Jan Bogusławski, który specjalizował się w architekturze wnętrz publicznych. Do realizacji wnętrz PKiN Bogusławki miał do pomocy zespół młodych projektantów, którzy pod jego kierunkiem wykonywali projekty całych wnętrz i poszczególnych mebli. Najwięcej projektów mebli dla PKiN wykonał Czesław Knothe. Znalazły się one na wyposażeniu m.in. czytelni dziecięcej i czytelni młodzieży. Odznaczały się prostotą i funkcjonalnością. Knothe chętnie odwoływał się do konstrukcji mebli ludowych, modernizował je. Jego projekty były przez to nieco odmienne od bardziej historyzujących mebli Bogusławskiego. Konstanty Danko projektował meble do Teatru Młodzieżowego, Władysław Księżyc do Teatru Dramatycznego. Tkaniny żakardowe na obicia ścian, tapicerkę mebli oraz na kotary i zasłony dla pałacu powstawały w warsztatach Spółdzielni "Ład". Projekty wielu z nich należały do Zofii Matuszczyk-Cygańskiej. Ceramiczne żyrandole wykonywane były w Zakładach Fajansu we Włocławku według projektów Heleny i Lecha Grześkiewiczów. Elementy metaloplastyki pochodziły z warsztatów Braci Łopieńskich. Wnętrza Pałacu Kultury i Nauki to swoiste muzeum polskiej sztuki użytkowej okresu socrealizmu. Twórczość Zofii Matuszczyk-Cygańskiej od samego początku, jeszcze w przedwojennym okresie studiów, zapowiadała się dwutorowo. Artystka wykształcenie zdobyła w pracowniach malarskich Edwarda Kokoszki, Mieczysława Kotarbińskiego, oraz Felicjana Szczęsnego-Kowarskiego. Akademię ukończyła w 1939 roku, jednak jeszcze przed uzyskaniem dyplomu zajęła się tkactwem. Oba wątki jej twórczości biegły niejako równolegle, często przeplatając się wzajemnie i doprowadzając do zespolenia tych dwóch dziedzin w jedno niepowtarzalne doświadczenie artystyczne i estetyczne. Cenne nauki wyniesione z pracowni malarskich, Matuszczyk-Cygańska stosowała w projektowaniu tkanin dekoracyjnych. Najważniejszą lekcją widoczną w jej twórczości z lat 50. i 60. wydaje się kolor, poddany reżimowi rytmu figur geometrycznych rozmieszczonych równomiernie na artystycznej tkaninie. Matuszczyk-Cygańska, na studiach, jako jedna z najzdolniejszych uczennic, została zaproszona do pracy w Spółdzielni Artystów "ŁAD", z którą związała się na długo. W latach 1950-54 pełniła w niej funkcję kierownika Zakładu Tkaniny Żakardowej. Do 1972 roku do produkcji w warsztatach spółdzielni wdrożone zostały 52 projekty żakardów jej autorstwa. Wiele z nich przeznaczonych było do dekoracji wnętrz gmachów użyteczności publicznej. "Girlandy" (1952-55), projektowała do Sali Malinowej Hotelu Bristol "Wazony" (1957), dla Domu Kultury na Targówku, "Kolumny" (1956) dla Kina Stolica, "Kotwice" (1955) do kina Rzeszów. Jej tkaniny charakteryzowała mocna, nasycona kolorystyka. Chętnie sięgała po zdecydowane, barwy i kontrastowe zestawienia.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.