Park w Końskich

Grafika przedstawia jedną z dwóch niezachowanych bram parku w Końskich. To założenie parkowo-pałacowe zostało wzniesione w poł. XVIII w. przez kanclerza wielkiego koronnego Jana Małachowskiego i jego żonę Izabelę z Hunieckich, która wzbogaciła je o ogród w stylu bancuskim. Sprowadzony przez ich syna, Stanisława Małachowskiego Franciszek Maria Lanci przekształcił ogród w duchu angielskim i zaprojektował m.in. "Domek Wnuczętów", Oranżerię egipską, świątynię grecką, neogotycką kapliczkę, gloriedę
i mur z basztami. Wygląd bramy jest znany z archiwalnych fotografii. Inskrypcja, zgodnie z przeznaczeniem bramy ogrodowej, głosi: Per Me SI DOVe / SOGGIOrne FLO[ (przeze mnie [wiedzie] droga do miejsca, gdzie przebywa Flora). Dostępu bronią bliźniacze termy, naśladujące antyczne posągi/słupy graniczne ku czci boga Terminusa.

Zofia Stankiewicz była malarką i graficzką. Studia malarskie rozpoczęła w Charkowie u pejzażysty J. Schreidera, kontynuowała w warszawskiej Szkole rysunkowej W. Gersona, a następnie w Paryżu w Académie Julian, gdzie zajmowała się głównie studiami pejzażu. Po powrocie do Warszawy kształciła się w tamtejszej SSP, m.in. u Konrada Krzyżanowskiego. W 1905 za swą działalność patriotyczną była więziona na Pawiaku. Wystawiała w warszawskiej Zachęcie, w TPSP we Lwowie, współpracowała z redakcją "Kłosów" i "Tygodnika Ilustrowanego". W 1929 na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu uzyskała wielki srebrny medal. Znaczna część dorobku malarskiego artystki przepadła w 1939. Tematyka jej prac malarskich to głównie pejzaż, najczęściej z rodzinnej Ukrainy, widoki Pomorza, architektura miejska, z technik graficznych uprawiała akwafortę i akwatintę. 
Zofia STANKIEWICZ (1862-1955)
Malarka i graficzka. Studia malarskie rozpoczęła w Charkowie u pejzażysty J.J Schreidera, kontynuowała w warszawskiej Szkole Rysunkowej W. Gersona, a następnie w Paryżu w Académie Julian, gdzie zajmowała się głównie studiami pejzażu. Po powrocie do Warszawy kształciła się w tamtejszej SSP, m.in. u Konrada Krzyżanowskiego. W 1905 za swą działalność patriotyczną była więziona na Pawiaku. Wystawiała w warszawskiej Zachęcie, w TPSP we Lwowie, współpracowała z redakcją "Kłosów" i "Tygodnika Ilustrowanego". W 1929 na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu uzyskała wielki srebrny medal. Znaczna część dorobku malarskiego artystki przepadła w 1939. Tematyka jej prac malarskich to głównie pejzaż, najczęściej z rodzinnej Ukrainy, widoki Pomorza, architektura miejska, z technik graficznych uprawiała akwafortę i akwatintę.