Akt przed lustrem, po 1935 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja Rhody Blumberg, Yorktown Heights, N.Y., Stany Zjednoczone
- kolekcja prywatna, Polska

Nazywany „cudownym kolorystą”, Menkes stworzył w dojrzałych latach „kaligraficzny” styl – wprowadził do swojej palety zdecydowaną kolorystykę, bazując na czerniach, czerwieniach i błękicie, a do obserwowanej wzrokowo rzeczywistości podchodził w sposób zupełnie antynaturalistyczny. Menkes próbował zamknąć esencję i przeżyte odczucie przedmiotów w ciemnych plamach i wyrazistym rysunku stosowanym trochę jak pismo, trochę jak hieroglif – który nie zapewnia dokładnego poznania rzeczy, lecz dostęp do ich natury. „Akt przed lustrem” to znakomity przykład takiej realizacji twórcy. Brawurowo poprowadzony dukt pędzla, niczym pismo automatyczne, odnosi do ekspresji malarstwa Adolpha Gottlieba, Clyfforda Stilla czy Willema de Kooninga. Artysta, tworząc prezentowane płótno, odwołał się do wielkiej tradycji sztuki dawnej. Obraz nawiązuje do malarstwa doby nowożytnej i przedstawień Wenus przeglądającej się w lustrze. Za przykłady porównawcze służyć mogą „Wenus w lustrze” Tycjana (1555, National Gallery of Art, Waszyngton i inne wersje), „Wenus w lustrze” Diego Velázqueza czy „Wenus przed lustrem” Petera Paula Rubensa (Kolekcja Lichtenstein, Wiedeń). Menkes zaczerpnął od wielkich twórców przeszłości zmysłowową wizję ciała. W jego nowoczesnej redakcji obecna jest jednak jeszcze energia, która pochodzi ze spontanicznej metody malarskiej. W 1947 roku artysta o swojej twórczości mówił tymi słowy: „(...) Zawsze wierzyłem w to, że jedynie harmonia między abstrakcyjnymi wartościami języka plastycznego oraz wewnętrzny i bezpośredni kontakt z życiem i naturą (jak też osobisty stosunek do życia) mogą tylko prowadzić artystę do stworzenia dzieła sztuki. Bez tej harmonii jedynie laboratoryjne eksperymenty lub sentymentalna ilustracja jest rezultatem. To zawsze było prawdą, a w naszych czasach jest jeszcze bardziej oczywiste. Dokładnie ten przekład życia i natury na język sztuki, który on uważa za najbardziej istotny, wyznacza osobisty styl artysty. Czystość i bezpośredniość tego języka jest miarą, według której można dopiero ocenić dzieło sztuki (...)”.

Studiował w Szkole Przemysłowej we Lwowie, następnie w krakowskiej ASP. Uczył się także w pracowni Alexandra Archipenki w Berlinie. W 1923 wyjechał do Paryża, gdzie wszedł w krąg malarzy Ecole de Paris. Wystawiał na paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych, Tuileries. Związany był z życiem artystycznym w Polsce. Należał do ugrupowania Nowa Generacja, był członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. Malował pejzaże, kompozycje figuralne, akty, portrety, martwe natury, sceny z życia Żydów. Poza malarstwem olejnym, tworzył również gwasze, akwarele i rysunki.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.