Siedząca w fotelu

Chociaż Menkes jeździł do Stanów i wystawiał w nowojorskich galeriach jeszcze przed wojną, w paryskim okresie jego twórczości na próżno szukać wpływów sztuki amerykańskiej. Dopiero kiedy artysta zdecydował się opuścić Europę i na stałe zamieszkać w Nowym Jorku, forma jego prac przeszła metamorfozę. "Siedząca w fotelu" w sugestywny sposób pokazuje, jak zmieniło się pod koniec lat 40. malarstwo Menkesa. Artysta posługuje się silnymi kontrastami błękitu i czerwieni, farbę kładzie w dynamiczny sposób i nie wygładza jej faktury. Obraz "epatuje" swoją materialnością w podobny sposób jak popularne w tym samym okresie malarstwo nurtów nieprzedstawiających: taszyzm czy malarstwo materii.
Trafną i zwięzłą charakterystykę malarstwa Menkesa z tego czasu przedstawiła kilka lat temu Irena Kossowska: "W okresie amerykańskim nad statyczną, wyważoną strukturą zaczęła przeważać w obrazach artysty dynamicznie prowadzona, gruba linia. Wypełnione sprzętami wnętrza zyskały iluzyjną głębię przestrzenną. Ludzkie sylwety traktowane były równie schematycznie jak przedmioty podporządkowane wymogom kompozycji. Znamienne dla stylistyki Menkesa są gruszkowate zarysy głów i wydłużone szyje modeli; głęboki cień położony wokół oczu intensyfikuje ich melancholijną ekspresję. Z czasem artysta coraz bardziej komplikował układy kresek, zagęszczał sieć linii i wzbogacał fakturę. Kompozycja rozbudowanych martwych natur i scen we wnętrzach - często umiejscowionych w pracowni artysty w Riverdale pod Nowym Jorkiem - oparta była na zrównoważonych, wielokierunkowych układach linii. Postać i przedmiot coraz silniej zespalały się z tłem, zaś nostalgiczny nastrój ewokowała kolorystyka zdominowana przez błękity, czerń i biel; żywsze akcenty wprowadzały jedynie drobne plamy różów i żółcieni. W późnych, graniczących z abstrakcją aluzyjną, pracach Menkesa nastąpiła radykalna geometryzacja form, z którą współgrała gama barw intensywnych, mocnych, kontrastowo zestawionych".

Studiował w Szkole Przemysłowej we Lwowie, następnie w krakowskiej ASP. Uczył się także w pracowni Alexandra Archipenki w Berlinie. W 1923 wyjechał do Paryża, gdzie wszedł w krąg malarzy Ecole de Paris. Wystawiał na paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych, Tuileries. Związany był z życiem artystycznym w Polsce. Należał do ugrupowania Nowa Generacja, był członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. Malował pejzaże, kompozycje figuralne, akty, portrety, martwe natury, sceny z życia Żydów. Poza malarstwem olejnym, tworzył również gwasze, akwarele i rysunki.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.