Przy studni, 1911

Malarz czynny we Lwowie. Studia artystyczne odbył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem J.Matejki. Naukę kontynuował w w l. 1892-1893 w prywatnej szkole A. Ažbego w Monachium. Współpracował z W.Kossakiem i J.Styką przy malowaniu "Panoramy Racławickiej" wystawionej we Lwowie w 1894 r., a następnie z Kossakiem przy wykonywaniu "Bitwy pod piramidami" (1900). Prowadził działalność pedagogiczną jako profesor malarstwa w Szkole Przemysłu Artystycznego we Lwowie. Typowe dla jego twórczości są sceny batalistyczne, myśliwskie i rodzajowe. Zakres tematyczny jego obrazów obejmował - obok epizodów z powstań narodowych i scen historyczno-rodzajowych - cieszące się dużą popularnością przedstawienia konnych "trójek" i "czwórek". Utrzymane w realistycznej konwencji wyobrażenia konnych zaprzęgów cechowała dynamika ujęcia; swobodnym, zamaszystym duktem pędzla artysta umiejętnie wydobywał bryłę galopujących końskich sylwetek i sugestywnie oddawał efekty luministyczne. Prezentowany obraz przedstawia typową dla malarstwa artysty scenkę rodzajową. Na skraju wsi, przy studni dochodzi do spotkania kirasjera i wiejskiej dziewczyny. To nieoczekiwane spotkanie przekształca się we flirt, którego uczestników malarz trafnie charakteryzuje. Wyczuwamy zarówno bezradność i zawstydzenie dziewczyny wyrażone jej pozą i umykającym w bok spojrzeniem, jak też szarmanckość żołnierza emanująca z jego wyprężonej sylwetki i sumiastych wąsów. Scena zostaje usytuowana na skraju piaszczystego wąwozu i wtopiona w aurę zapadającego zmierzchu. Namalowana została z wielką sprawnością warsztatową i trafnym oddaniem efektów luministycznych. W ten sposób zbanalizowany w malarstwie XIX wieku temat stał się pretekstem do powstania obrazu dużej klasy artystycznej.