MARTWA NATURA, 1949 r.

TOMKIEWICZ Zygmunt
Studia artystyczne odbył w l. 1930-1935 w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie na Wydziale Grafiki. Naukę kontynuował w l. 1935-39 w warszawskiej ASP; malarstwo studiował pod kierunkiem M. Kotarbińskiego i T. Kulisiewicza, zaś grafikę u L. Wyczółkowskiego, S. Ostoi-Chrostowskiego i E. Bartłomiejczyka. Dyplom uzyskał w 1948 r. Lata wojny spędził w Wilnie. W 1945 osiadł w Toruniu, gdzie współorganizował życie artystyczne. W okresie 1945-49 pełnił funkcję adiunkta w pracowni T. Niesiołowskiego na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. W 1949 r. przeniósł się do Warszawy, by podjąć pracę pedagogiczną w ASP; do 1953 nauczał rysunku na wydziale tkactwa artystycznego oraz na wydziale scenografii. Należał do grona organizatorów Spółdzielni Pracy Artystów Plastyków „Plastyka” w Warszawie. W 1956 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za dokonania na polu pedagogicznym i artystycznym. Od 1954 r. wykładał w warszawskim Państwowym Ognisku Plastycznym. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Warszawie w l. 1954, 1957, 1962, 1966 oraz w Toruniu w l. 1956, 1971. W swej twórczości pozostawał na uboczu współczesnych eksperymentatorskich nurtów, malując obrazy dające świadectwo zachwytowi pięknem i różnorodnością natury, utrzymane w realistycznej konwecji opartej na bezpośredniej obserwacji pejzażu i sumiennym opanowaniu tradycyjnego warsztatu. W nastrojowości i poetyckiej aurze malowanych przez Tomkiewicza pejzaży przejawiła się postawa panteisty. Swą uwagę artysta koncentrował na drzewach, tworząc – wzorem młodopolskich twórców – ich zindywidualizowane „portrety”. Umiejętnie różnicował fakturę swych płócien, nasycał barwy światłem, modulował walory. Wyciągnął własne wnioski z lekcji Cézanne’a i postimpresjonistów. W prezentowanym obrazie czytelna jest wszechobecna w powojennym malarstwie polskim maniera kolorystyczna wraz z jej podstawowym źródłem inspiracji - sztuką francuską; zaświadcza o tym syntetyczny, sylwetowy i lekko zgeometryzowany sposób traktowania planów pejzażu oraz gama barwna konsekwentnie zdominowana przez błękity i zielenie.