MOUCHERON de Isaac (1667 Amsterdam - 1744 Amsterdam)

WIDOK OKAZAŁEJ REZYDENCJI # W PARKU Z FONTANNĄ I RZEŹBAMI

Olej, płótno dublowane; 60 x 82,5 cm Sygnowany: z lewej u dołu, na bazie rzeźby sfinksa I. MOUCHERON Na odwrocie dwie stare (XIX w.) nalepki papierowe: 1) No: 77 | 2 J Lach (?) | Museron 2)............. | I. Moucher.... Na krosnach pieczęć lakowa, czerwona, z orłem Królestwa Pruskiego, być może Pruskiej Komory Celnej. (por. O. Neubecker, W. Rentzmann, Wappenbilder Lexikon, München 1974, s. 233). Stan zachowania: po XIX-wiecznej konserwacji.

Za opinią Marii Kluk
Isaac pochodził z rodziny o wielkich tradycjach artystycznych. Jego dziad, Balthasar, był francuskim malarzem z Normandii, który przeniósł się na północ, do Middelburga i Emden. Tu poślubił Cornelię van Broeckhoven, również malarkę. Ich syn, Frederick (1633 - 1686) odbył podróż do Francji, odwiedził Antwerpię i przypuszczalnie Włochy, a po powrocie osiadł w Amsterdamie. Był bardzo wziętym malarzem modnych pejzaży italianizujących w stylu Jana Botha. Isaac był uczniem swego ojca, ale uległ też wpływom sztuki malarskiej Jana Glaubera (1646 - 1726/28) i Alberta Meyeringha (1645-1714). W latach 1694 - 1697 Isaac przebywał we Włoszech, gdzie wstąpił do niderlandzkiego bractwa malarzy zwanego "de Bentvueghels" z pseudonimem Ordonanza (ze względu na swą wielką biegłość w kom-pozycji). W Rzymie uległ wpływom sztuki Gasparda Dugheta (1615 - 1675), zapewne znane mu były też ryciny Pietro Testy (1611-1650). Po powrocie do kraju w roku 1697 osiadł w rodzinnym Amsterdamie. Isaac de Moucheron był bardzo cenionym malarzem plafonów oraz dekoracyjnych zestawów pejzaży, które zdobiły ściany domów notabli w Amsterdamie. Malował również weduty, pejzaże parkowe, zamki i pałace, Rzymskie ruiny ożywione postaciami które często malowali w jego pejzażach inni artyści, np. Gerard de Lairesse (1641-1711), Jacob de Witt (1695-1754), Nicolaes Verkolje (1673-1746). Dzieła Isaaca znajdują się w muzeach w Amsterdamie, Augsburgu, Cambridge, Dreźnie, Dublinie, Florencji, Kassel, Kopenhadze, Lejdzie, Nowym Jorku, Rydze, Schwerinie, Warszawie. (...) Artysta w sposób mistrzowski wciąga widza w wyjątkową scenerię. Wzrok, błądząc po powierzchni, ciągle wychwytuje nowe szczegóły, a uchylające się "kulisy" zachęcają do podziwiania owej wspaniałej rezydencji i fontanny, które stanowią świadectwo znaczenia i wpływów ich fundatora. Dla artysty tak niezwykłego jak Isaac de Moucheron dzieła architektury pełne zaskakujących rozwiązań były zapewne przedmiotem szczególnej fascynacji, ponieważ sam był architektem i projektantem ogrodów. Dla tych, których nie było stać na realizację takiego przedsięwzięcia, możliwość posiadania obrazu, który przedstawiał realizację marzeń, była zapewne rodzajem zadowalającego substytutu. W twórczości Isaaca stosunkowo najbliższe omawianej kompozycji wydają się: obraz w Rijksmuseum w Amsterdamie (Pejzaż z posągami i budowlami w parku nad wodą, płótno, olej, 130 x 180 cm, sygnowany, nr. C388, repr. w: All the Paintings in the Rijksmuseum, Amsterdam), oraz Pejzaż włoski z towarzystwem, płótno, olej, 37 x 41 cm, Berlin, kolekcja prywatna, repr. w: W. Bernt, Die Niederländischer Maler des 17. Jahrhunderts, II, München, s. d. nr. 654). W przypadku tego płótna, postacie mogły wyjść spod ręki naśladowców Adriaena van de Velde (1636-1672), lub Johannesa Lingelbacha (1622 - 1674) - kobieta z parasolką wygląda, jakby była żywcem wyjęta z innych kompozycji tego malarza.