Jehudo EPSTEIN [1870-1946] Rozmowa

olej na płótnie naklejonym na dykcie 23,3 x 30 cm (bez ramy) 37,2 x 43,2 cm (w ramie) sygn. p.d. "J. Epstein"

Jehudo Meier Epstein (Slonsk 1870-1946 Johannesburg) był urodzonym na Białorusi malarzem żydowskiego pochodzenia. Większość swojego życia spędził jednak w Austrii. Naukę malarstwa rozpoczął w Szkole Rysunkowej w Wilnie. Ze względu na pochodzenie nie mógł kontynuować nauki na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, z tego względu podjął decyzję o studiach we Wiedniu, gdzie po ukończeniu nauki osiadł na stałe. Talent artysty szybko został zauważony, a jego dzieła odnosiły liczne sukcesy na wystawach. Swoje obrazy wystawiał w Wiedniu, a także w Dreźnie (1912), Berlinie (1909 i 1913) i Düsseldorfie (1913). Stypendia pozwoliły Epsteinowi na podróże po Europie i Bliskim Wschodzie, odwiedził m.in. Rzym i Palestynę. W 1920 roku we wiedeńskim Domu Artysty odbyła się wystawa jego prac, za którą dostał nagrody oraz został uhonorowany tytułem profesora. W 1935 roku artysta wyemigrował do Republiki Południowej Afryki, gdzie 11 lat później zmarł. W pierwszej dekadzie XX wieku malarz zasłynął malując głównie realistyczne oraz idealistyczne obrazy przedstawiające Żydów i ich życie codzienne. Tworzył także sceny biblijne, rodzajowe, rzadziej portrety i pejzaże. Jeszcze za życia był uważany za jednego z najważniejszych malarzy żydowskich. Współcześni mu krytycy porównywali jego twórczość z pracami Maxa Liebermanna, Lessera Ury, Josefa Israelsa.